Qabrda ham rashk qilaman (Hayotiy hikoya)
Bir yigit din-u diyonatli va goʻzal xulqli qizga uylandi. Ikki yosh baxtli hayot kechira boshladi...
Oradan uch yil oʻtdi. Ammo taqdir taqozosi bilan Alloh taolo farzand bermadi. Qator shifokorlar huzuriga borishdi.
Oxir-oqibat tekshiruvlar xulosasiga koʻra ayol farzand koʻra olmasligi maʼlum boʻldi. Bundan xabar topgan kuyovning yaqinlari unga oilasi bilan ajrashib, boshqa bir ayol ila hayot kechirishi zarurligini aytishdi.
Ikki oʻt orasida qolgan yigit onasi va yaqinlariga qatʼiyat ila: “Ayolimni tugʻmaydigan pushtsiz deb oʻylaysizmi? Aslida, haqiqiy bepushtlik farzand koʻrmaslikda emas, balki er-xotin oʻrtasida mustahkam tuygʻu va pokiza muhabbatning yoʻqligidadir. Men undan roziman. U ham mendan rozi. Boshqa bu mavzu haqida soʻz ochmanglar”, dedi. Orada farzand boʻlmasligi ikki yoshning bir-biriga nisbatan mehr-muhabbatning yanada ziyoda boʻlishiga sabab boʻldi.
Shu zaylda oradan toʻqqiz yil oʻtdi. Kunlarning birida ayol oʻzida baʼzi bir oʻzgarishlarni sezdi. Shifokorga murojaat qilishganda, unda ogʻir xastalik borligi, uzogʻi bilan yana besh yil umri qolganini aytishdi.
Ayolning holati borgan sari ogʻirlashib borardi. Shifokorlar ayolning turmush oʻrtogʻiga: “Ayolingiz shifoxonada boʻlgani yaxshi. Doimo shifokorlar nazoratida boʻladi deyishdi”.
Biroq er bu taklifga rozi boʻlmasdan, tibbiy muolaja uchun kerak boʻladigan barcha narsani uyda muhayyo qilishini aytdi. Uyida ayolining tibbiy davolanishi uchun zarur boʻlgan barcha narsalarni tayyorladi va bitta hamshirani unga qarashi uchun yolladi.
Yigit ishxonasining rahbari mazkur voqeadan xabar topib, unga har kuni ishga ikki soatga kelib, qolgan vaqtda esa, oilasiga qarashi uchun ruxsat berdi. Er ishdan qaytgandan soʻng ayoliga taom pishirib, unga oʻz qoʻli bilan yedirar, soʻngra uni bagʻriga bosib, koʻnglini koʻtaradigan narsalar aytib berardi.
Ayoli vafotidan oldin biror kishiga bildirmasdan hamshiraga kichkina quti berib, uni faqatgina olamdan oʻtganidan keyingina eriga berishini tayinladi.
Ayolning ahvoli ogʻirlashib, hayotdan koʻz yumdi. Ertasi kuni hamshira kelib, oʻziga topshirilgan omonatni yigitga topshirdi.
Er qutini ochganda uning ichida toʻydan keyin ayoliga hadya qilgan atirning boʻsh idishi, toʻy kuni birga tushgan rasmi va sizni Alloh uchun yaxshi koʻraman deb yozilgan kumush uzuk turardi.
Uning ostida xat boʻlib unda quyidagilar yozilgan edi:
“Suyukli mehribon jufti halolim! Mendan ayrilib qolganizga mahzun boʻlmang. Allohga qasamki, agar menga ikkinchi marotaba umr berilganida ham hech ikkilanmasdan albatta siz bilan yashashni tanlardim. Lekin siz xohlaysiz, men ham xohlayman. Biroq Alloh taolo nimani xohlasa shu boʻladi. Suyukli mehribonim! Sizga meni oxirgi aytadigan soʻzim vafotimdan keyin biror soliha ayolga uylaning.
Siz vazifangizni aʼlo darajada bajardingiz. Umid qilamanki, qiz farzand koʻrsangiz mening ismimni qoʻyasiz. Shuni bilingki, qabrda boʻlsam ham sizni yangi oilangizdan rashk qilaman!..”
Doktor Hasan Boshaning “Er-xotin ikkisiga aytiladigan nasihatlar” kitobidan #tarjima
@doppili_kopirayter