ကဗျာ စတိုရီ(poem story)

မှတ်မိဖို့လည်းမလိုတော့ပါဘူး
မင်းအပြုံးလေးကအစ
ကို့ကိုနာကျင်စေတယ်
ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင်
သေရာပါမဲ့ ဒဏ်ရာတွေ ပျောက်စေခြင်ပြီ။

နေညို။။။

သူငယ်ချင်း မှ (၁)


သို့

ချစ်ခြင်း၌ မနက်ခင်းတို့သည်
အပြစ်ကင်းသည့် သူငယ်ချင်းပေါ့။

ငါဟာ ရင်ခုန် မင်းဟာ ခြေစုံရပ်ပြီးစောင့်နေပါ့မလား။
ငါနိုးခဲ့ ဒီနေ့ဟာ စောစောစီးစီး နေကွယ်နေတယ်။အဖြေဘယ်နေမလဲနောက်ထား သူ့စီအရောက်သွားရင်းပေါ့။ ဖုန်းမြည်သံတစ်ချက်ချက် ကမ္ဘာကြီးရဲ့ လည်သံတွေကို ကြားရသည်ပေါ့။ ငါဟာ ခပ်ဖွဖွနဲ့ရှိုက်နေကျအငွေ့တွေကိုပဲ ဖိကာရှိုက်။ ငါမသိလိုက်တာ ငါအ့ချစ်တွေဟာ ပိုပြီးပွင့်လာတယ်သူငယ်ချင်း။

ငါဟာ ချစ်သည်။ ဖိနပ်တွေလည်းသရေကြိုးမပြတ်တော့
မင်းအပြုံးတွေကိုလဲ ခိုးငေးစရာမလိုတော့အောင် ငါ့ကိုပြုံးသည်။ မုန့်လေးနစ်ခုဟာအာဟာရပြည့်ကြောင်း အချစ်သုတေသီတွေဖြစ်တဲ့ ဒဿ နတ်ရှင်နောင် ဗျတ်ဝိ ဗျတ်တ တို့နဲ့ဆွေးနွေးကြမယ်။

ငါတို့ဟာနေပူထဲမှာလဲ ရီနိုင်ကြသည်။


#ကိုလူချစ်ခင်

ချစ်သူမျှော်ကိုး

ငွေလရောင် ကြည်ပါပေ့
ထွန်းတဲ့မီးအိမ်။
လွမ်းဝသုန်
ဒီညမှာ ပိုသာပါပေ့
ငွေသော်တာရောင်စဉ်ပတ်ဖြန်း
ကြီးပေ့လွမ်းစိတ်။
ရွှေစိတ်ကယ် အတိတ်ဝယ်နစ်ပါလို့
တူနှစ်ကိုယ် ပျော်ကြစမ်းချောင်းသာ
မောင့်လက်ကို မယ်တွဲပါလို့
ကြည်သာအေးမြ။
မောင်ကကွယ် နှုတ်စိတ်လို့
မယ်ကသာ အရွှန်းဖောက်ရာ
ချစ်သူမောင် မျက်နှာတော်ကိုပ
နေ့မပျက်ညမလက်အောင်လို့
စိတ်ဝယ်တမ်းတ။

မောင်သုည(မြန်မာ့ကဗျာ)
(မယ်လေးရေးတဲ့အလွမ်းလေးချိုး)

"ပြန်လာမယ်မမကြည်"

အမှတ်(1)

ကိုယ့်ဝေဒနာကိုယ်သိပါတယ် တစ်နေ့တော့ စိတ်ရှိလက်ရှိသေမယ့်စိတ်ကူးရှိတယ်မမကြည်။

မမကြည်တို့အိမ်ရှေ့အုတ်တံတိုင်းကြီးပြိုတယ့်နေ့ပြန်လာပါဖို့ရှိတယ်။

အခုတော့‌ရှိစေတော့လို့ပြောပြီး လှည့်ထွက်လာရုံပါ။

တစ်ကယ်ဆို
စစ်ကြောင်းမသာလို့တပ်ခေါက်ရုံပါ။

တစ်နေ့ အသဲကွဲကဗျာတစ်ပုဒ်စနှစ်ပုဒ်စနဲ့ ဒါမှမဟုတ် နိုင်ခဲ့သမျှစလုံးတွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး လာမိဦးမယ်။

အချစ်ဆိုတာ မနိုင်မခြင်းတိုက်ရမယ့်ပွဲလို့ဆိုကြတာပဲ။

တစ်ဖက်ကအားကုန်နင်းချင်တယ်လို့ဆိုရင် တစ်ဖက်ကနှလုံးသားတစ်ခုချပေးမယ်ဆိုတာလဲအချစ်လို့‌ေခါ်လို့ရပါတယ်မမကြည်။


မမကြည်အပြုံးဟာဗုံးလို့ဆိုရင် ကျတော်အပြုံးခိုကျင်းတွေ မလိုချင်ဘူး။

ကိုယ့်အတိတ်ကိုတူးကြည့်တော့ လဲရင်နာစရာတွေတစ်ပွေ့ကြီးတွေ့ရှိခဲ့ဖူးတယ် ။

တစ်ကယ့်တစ်ကယ်မှာက အသဲခွဲခြင်း ဒါမှမဟုတ် လွဲခြင်း ဒါမှမဟုတ်မွဲခြင်းဆိုတာသိပါတယ်။

မမကြည်ရယ် မချစ်ဖူးလားလို့မမေးရဲလို့ ချစ်တယ်လို့သာဖြေပေးပါ။

စံပယ်‌ဖြူတွေယူလာပါဦးမယ်။

# လေနု

အလွမ်းတွေထမ်းထားတဲ့ ညနေခင်း

တမ်းတလွမ်းဆွတ်မှုကို အမိုးအကာလိုဖွင့်
ဆေးဖက်မဝင်တဲ့ အလွမ်းတွေကိုလွမ်း
ငါ့အလွမ်း ငါထမ်း ပြန်ခဲ့ရတာပဲမို့လား

မေတ္တာတရားဟာ ငါ့အတွက်
အသွားသာရှိပြီး အပြန်မဲ့တဲ့အကြောင်း
မနက်ဖြန်ဆိုတဲ့ကောင်ကို ပြောကာရင်ဖွင့်မယ်
အလွမ်းပန်းတွေဝေပြီး နာကျင်စရာများတဲ့
ပစ္စုပ္ပန်လို ကောင်ဟာ ငရဲမှာပျော်သတဲ့

ပွင့်မလာတဲ့ တံခါးကိုခေါက်ပြီး
ပြန်မလာတဲ့လမ်းကိုမျှော်လို့
ဝေရစ်ပါလို့ပြောပြီး မေ့ပန်းတွေဝေပြသွားတဲ့
မင်းက အဲဒီရင်ခွင်မှာ ပျော်သတဲ့

မင်းသာလာမယ်ဆို
တံခါး မရှိ ဓားလဲမရှိတဲ့ကောင်ပါ
ခြေစုံရပ်မလာတဲ့ ဖိနပ်လေးတစ်စုံဟာ
ယောကျ်ားစီးကတ္တီပါဖိနပ်လေးနားမှာကပ်ပြီး
ဘုရားပေါ်မှာ ဘာဆုတွေများ တောင်းခဲ့ပြီလဲ

ပါးပဲ နမ်းနမ်း နူတ်ခမ်းပဲ နမ်းနမ်း
မင်းမျက်စိမှိတ်ထားခဲ့တာပဲ မို့လား
မရည်တွတ်နိုင်တဲ့ အကြိမ်ရည်တွေ
အမှတ်တရဆိုတဲ့ တစ်ကြိမ် နှစ်ကြိမ်တွေ
မင်းနူတ်က ချစ်တယ် ဆိုတဲ့စကားသံကြားခွင့်ရရင်
နဖားကြိုးမှာ ငါ့နာမည်နဲ့လို့ ထင်တဲ့ကောင်ပါ

အသံလေးမကြားရတော့သလို
မျက်နာတော်လေးလည်း မမြင်တွေ့ရတော့ဘူး
မင်းခြေလှမ်းတွေလည်း မရည်တွက်နိုင်တော့သလို
San day ကော်ဖီဗူးလေးလဲ လာမပို့နိုင်တော့ဘူး
ဘဝက ဘောင်စီးရင်း ရေငတ်သလို
ငါက မေတ္တာပေးရင်း မေတ္တာငတ်နေရတယ်

ကြယ်တွေပန်ထားတဲ့ ညတွေကလှတယ်
မင်းပန်းပန်ထားတဲ့ ညက ပိုလှတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း
ငါ့ ဒဏ္ဏာရီရဲ့ ၂၇ စာမျက်နာက
ဒီဇင်ဘာ ၂၇ ရက်ရဲ့ ကဗျာမှာရေးထားတယ်
အဲစာအုပ်လဲ ငါ့ဆီပါမလာတော့ဘူး...

မင်းကို သတိတရလွမ်းလာတိုင်း
သာဒီးလူရဲ့ 'အမှတ်တရညနေခင်း' သီချင်းဆိုဖြစ်တယ်

ဒါဟာ ငါ့ရဲ့
အလွမ်းတွေထမ်းထားတဲ့ ညနေခင်း ပါပဲ
လေးလံထိုင်းမိုင်းတယ် ခြောက်သွေ့ခြင်းများတယ်
မျက်ရည်ဝဲတယ် အလွမ်းတွေစိုထိုင်းတယ်
ကြယ်တွေကို ကြည့်တယ် မင်းကိုလွမ်းတယ်

အဲထက်လည်း ပိုတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း
မင်းကို ပြောပြချင်တယ်

မေတ္တာပေးတိုင်း မေတ္တာပြန်ရမယ်ဆိုတဲ့
အထဲ ငါမပါခဲ့ဘူး
ပွင့်မလာတဲ့ တံခါးကို အကြိမ်ကြိမ်ခေါက်မိသူ
ပြန်မလာတဲ့ လမ်းချိုးလေးကို မျှော်နေတက်တဲ့သူ
ကိုယ့်အပေါ်မကြွေတဲ့ ကြယ်လေးကို ငေးနေတက်တဲ့သူ
မပြိုတဲ့တိမ် မရွတဲ့မိုး
မလာတဲ့လမ်း မကြွေတဲ့ကြယ်
ပွင့်မလာတဲ့တံခါး ကိုယ့်အပေါ် မပွင့်ဝေတဲ့ ပန်း
မေတ္တာပေးရင်း မေ့တာသာပြန်ရခဲ့တယ်
ကိုယ့်ရှေ့ရပ်မလာတဲ့ ခြေတစ်စုံ
မင်းဟာ ငါ့အတွက်ဆို ထို့ကဲ့သို့
သီးသန့်ဖြစ်တည်မှုတွေ ပေးအပ်ခဲ့တယ်

အလွမ်းချင်းမတူလို့ လူချင်းလွဲသွားတဲ့ ခရီးတွေပါပဲ

ဆည်းဆာညနေဟာ သိပ်လှပါတယ်
ဆည်းဆာရဲ့ လှပခြင်းဟာ ညရဲ့အကြိုဖြစ်တယ်တဲ့

အဲဒီလို
အဲဒီလိုနဲ့
အဲဒီလိုမျိုး

ဝဋ်ကြွေးလို့ ဆိုချင်ဆို
ရူးတယ်လို့ ဆိုချင်ဆို
တနေဝင် တနေထွက်
ဝင်သက် ထွက်သက်တဆုံး
မင်းကိုငါချစ်တယ်

ဆိုတာထပ်
ချစ်နေတယ်
ချစ်နေသေးတယ်
ချစ်
နေ
တုန်း...ပဲ....။



#ခန့်ထည်
#​နာကျင်ခြင်းအနုပညာ

အပိုင်းအစများ ၂

ဘာပဲပေးပေး ဘာတွေပဲရရ
ဘဝကအနာတရတွေများသား
စိတ်ကိုစိတ်နဲ့သတ်ရင်း
မပေါက်တဲ့ ခရီးတွေနှင်ရင်း
မသွားပဲရောက်တဲ့ သောကမြို့တော်ထဲက မျက်ရည်စများ

#ခန့်ထည်

အမုန်းတစ်သက်တာမှာ
အရှုံးဟာ တစ်ဘဝစာထိပါခဲ့တယ်
ဆောင်းလည်းအမြန်ကုန်စေချင်နေပြီ
နှင်းရေ ဝေးရာကိုသွားနိုင်ပါပြီ။

နေညို။။။

ဆူး

ဆူး ပြန်မချစ်နိုင်တဲ့
လူသားတစ်ဦးဟာ ငါပါလို့
ဆူး ပြောပြစရာမလိုအောင်
ကိုယ်က အလိုက်သိစွာ သိခဲ့ပါတယ်
ချစ်မိတဲ့စိတ်ကိုတော့ တားမရတော့တာ
တောင်းပန်တယ်...

#ခန့်ထည်

တစ်ဦးတစ်ယောက်အတွက်ပေးတဲ့
မေတ္တာတွေဟာ

လျစ်လျူရှုခံရတာများရင်

ပြိုပျက်ရင် ပြိုပျက်
မဟုတ်ရင် မှိုတက်တတ်တယ်။


#ကိုလူချစ်ခင်

သွေးရဲတွေ"

လေယာဉ်ဂျက်သံက ဇင်ယော်ငှက်သံလိုသာယာတာမှမဟုတ်တာ။

ကောင်းကင်ပြာပြာပေါ်မှာကြားရတဲ့အသံတိုင်းက ခုချိန်မှာ နာကျည်းစရာတွေကြီးပဲ။

အဲဒီလိုကာလမှာ တရားလဲမပါက်နိုင်ဘူး။

မထူးမှတော့အရူးထတယ်လို့ထင်လဲ။

တော်လှန်နေပါဦးမယ်။

# လေနု

လတ်မှတ်မပါလို့"

အထူးတန်းမှာမှာထိုင်ပြီး အောက်တန်းကျကျ လော့ဂျစ်တွေကို အရှိန်နဲ့ထွေးထုတ်နေတယ့်လူတွေကို ကြည့်မိတော့ ခေါင်းခန်းထက် ခေါင်တတ်လိုက်စီးမိတာကို ကျတော်၀န်းသာမိသေးတယ်။

ဒီရထားမှာက ကိုယ့်၀န်သူထမ်းပြီးလာတယ့်သူတွေကလဲတစ်ကယ်ရှိတယ် ပေါ့တိပေါ့စ နေတတ်တယ့်အရာရှိတယ့် အရူးကြီး‌ေတွလဲပါပါသေးတယ်။

ဘူတာတစ်ခုမှာရပ်တိုင်းရပ်တိုင်းပေါ့ ကိုယ်ချစ်တယ့်သူပါမလား ကိုယ့်ကိုချစ်တယ့်သူရောပါမလား ငေးမိနေတာကလဲ အကျင့်ပါနေတယ့် အမာရွှတ်ပါပဲ။

ဘာပဲပြောပြောပေါ့။

ဘာပဲပြောပြောပေါ့လေ ခရီးအဆုံးမှာ တစ်ယာက်ထဲထွက်ခွာသွားဖို့တော့ သေချာပါတယ်။

# လေနု

ခင်များတို့ သိလား

သူမက စိတ်အလိုမကျတဲ့အခါ
ကျွန်တော်ကို ပစ်ထားတာက အစ
ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာကိုပေါ့

တကယ် ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်

#ခန့်ထည်

မေတ္တာလေး တစ်ခါမျှမိပါတယ်

မေတ္တာလေး တစ်ခါမျှမိပါတယ်

မေတ္တာလေး တစ်ခါမျှခဲ့မိပါတယ်..။

      
                                        - ဗေဒါ

ဟိုးတစ်ချိန်က
မခင်ပျို့အပြုံးက ကျွန်တော့အတွက်အလှဆုံး
အခုတော့ မခင်ပျို့အပြုံးက
ကျွန်တော့ နှလုံးသားကို တိုက်စားနေတဲ့
အပြင်းဆုံးအဆိပ်ပဲ။

နေညို။။