کسی که تجربه «رها شدن» داره، می‌دونه که چقدر طول می‌کشه خودتو جمع‌وجور کنی. که حس خواستنی نبودن و کافی نبودن دست از سرت برداره. از همه مهم‌تر، که دیگه منتظرش نباشی. ترکیب احساسات مزخرف اون دوره‌ی انتظار (حتما من بد بودم، من خواستنی نبودم…) همراه با انتظار و دلتنگی، نسخه‌ی مرگه.