نن ورځ مـــــی جانان د زړه په سر راوریدو
لکه ګل چه شی خزان داسی میده راتویدو

زمـــا د زړه ګــوګل د چـا په یاد کی بند شو
اســـر د جــدایــی می پدی زړه راچوخیدو

شیبی د انتظار دی سخت دوران رارسیدلی
د شپی په نیمایی کی می دا سر ته دریدو

ځــوانی یی را کمزوری کړه بیلتون د جانان
چه تللی دی اشنا می دا فراق یی پریښودو

نور صبر می تمام شو دیوانه ده دی دیار شوم
قائده.غمونه دی وفا ته بس لَ ورایه ښکاریدو