گزیده‌ای از سخنان کوروش در منشور حقوق بشر:
گسستن زنجیرها، آرزوی من است. رهایی بردگان و عزت بزرگان، آرزوی من است. شکوهِ شب و حرمت خورشید را گرامی می‌دارم، پس تا هست شب هایتان به شادی و روزهایتان رازدار رهایی باد. این فرمان من است، این واژه این وصیت من است. او که آدمی را از ماوای خویش براند خود نیز از خواب خوش رانده خواهد شد. تا هست هوادار دانایی و تندرستی باشید. من چنین پنداشته، چنین گفته و چنین خواسته‌ام. فرمانروایی که هم‌دل مردمان خویش نباشد سیه روز تر از همیشه سرنگون خواهد شد؛ پس از قول من بگویید، به جباران این جهان بگویید که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای به گور نخواهید برد. هشدارتان می‌دهم، او که به کشتنِ آزادی بیاید هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد، بخشوده نخواهد شد، بزرگ نخواهد شد. بی عاقبت او که بر پریشانی مردم حکومت کند، بی فردا او که بر درماندگان حکومت کند. شهریاری که نداند شب مردمانش چگونه به صبح می‌رسد، گورکَن گمنامی‌ست که دل به دفن دانایی بسته است. ما از کمین‌گاه اهریمنان خواهیم گذشت، ما ظالمان زمین را درهم خواهیم شکست، ما زندگی را ستایش خواهیم کرد، آزادی را و عدالت را ستایش خواهیم کرد. ما ظالمان زمین را درهم کوبیم.
