پارِسیا | Parrhèsia

پرلنپنپن،‏ آهنگی از باربارا و به قلم خود اوست که در سال 1972 و در زمان جنگ ویتنام نوشته شد و تداعی‌گر جنگ و کشته‌شدن کودکان است.


برای چه کسی، چقدر، کی و چرا، علیه چه کسی، چگونه، در برابر چه چیزی؟
کافی‌ست این همه خشونت!
اهل کجایید؟کجا می روید؟ چه کسی هستید؟ که را می‌پرستید؟
لطفا! ساکت شوید!
برای چه کسی، چگونه، کی و چرا، کاملا لازم است
در برابر کسی یا چیزی بود؟
من حامی غروب خورشید، بر فراز تپه‌های دورافتاده‌ام
حامی جنگل‌های ژرف‌
چرا که کودکی که می‌گرید، فارغ از اینکه کجاست، کودکی‌ست که می‌گرید
چرا که کودکی که در پایان گلوله‌های‌تان می‌میرد کودکی‌ست که می‌میرد
چقدر کریه است ناگزیر بودن به انتخاب میان دو بی‌گناه
چقدر کریه است که خنده‌های کودکی را دشمن خود بدارید.
برای چه کسی، چگونه، کی و چقدر، علیه چه کسی، چگونه و چقدر
برایش بر باد می‌دهید طعم زندگی را
طعم آب، طعم نان و طعم پرلنپنپن در میدان باتینول
اما برای هیچ، اما تقریباً برای هیچ، برای با شما بودن و این خوب است
و برای یک رز نیم شکفته
و برای یک نفس و برای یک دم رها
و برای باغی که لرزان است
هیچ نداشته باشید ، اما با شور،
از سرگشتگی هیچ به یکدیگر نگویید،
هیچ ندانید از سر مستی
دارا از نداری، هیچ نداشته باشید مگر حقیقت‌ خودتان، مالک تمام ثروت‌ها باشید

از شعر سخنی نگویید، از شعر سخنی نگویید، هنگام لگدمال کردن گل‌های وحشی
و بنگرید بازی روشنایی را در ته حیاطی با دیوارهای خاکستری، جایی که سحر هرگز فرصتی ندارد.
در برابر چه کسی، یا علیه چه چیزی، برای چه کسی، چگونه، کی و چرا

برای باز یافتن طعم زندگی
طعم آب، طعم نان و طعم پرلنپنپن در میدان باتینول
و علیه هیچ و علیه هیچ کس، علیه هیچ کس و علیه هیچ، اما در حمایت از یک رز نیمه شکفته
برای آکاردئونی که آه می کشد و برای یک دم رها و برای باغی که لرزان است
و زندگی کنید عاشقانه زندگی کنید و مبارزه نکنید مگر با شعله‌های محبت

دارا از نداری، هیچ نداشته باشید مگر حقیقت‌تان، مالک تمام ثروت‌ها باشید
دیگر از شعر سخنی نگویید، دیگر از شعر سخنی نگویید اما بگذارید گلهای وحشی زنده بمانند
و روشنایی را به بازی بگیرید در ته حیاطی با دیوارهای خاکستری
که در آن سحر سرانجام فرصت خود را پیدا خواهد کرد

#باربارا
#هنگامه_هویدا
——————-
🔵فیس بوک 🎬یوتیوب 📷اینستاگرام
———————

#کودک #کودک_کشی



@hengamehhoveyda
پارسیا🔴

ترسم ز فرط شعبده چندان خرت کنند
تا داستان عشق وطن باورت کنند
 
من رفتم از چنین ره و دیدم سزای خویش
بس کن تو  ورنه خاک وطن بر سرت کنند
 
گیرم ز دست چون تو نخیزد خیانتی
خدمت مکن که رنجه به صد کیفرت کنند
 
گر وا کند حصار «قزل قلعه» لب به گفت
گوید چه پیش چشم تو با همسرت کنند
 
بر زنده باد گفتن این خلق خوش گریز
دل بر منه که یک تنه در سنگرت کنند
 
پتک اوفتاده در کف ضحاک و این گروه
خواهان که باز کاوه آهنگرت کنند
 
ایران همیشه دوزخ ارباب غیرت است
آتش منه به سینه که خاکسترت کنند
 
چون گوژ گشت آینه تصویر بر خطاست
تاریخ نیست اینکه مدام از برت کنند
 
زنجیر عدل خسرو و آن خر که شکوه کرد
آورده‌اند تا به حقیقت خرت کنند
 
زآن پادشه به خون کسان تشنه‌تر نبود
لیک این به کس مگو که ز خس کمترت کنند
 
نخوت فروش تخت جمی، بی هنر مباش
تا خود علاج فقر جنون‌پرورت کنند
 
فخرت بود به کورش و دستت چو اردشیر
دایم دراز تا کمکی دیگرت کنند
 
لاف از قضیب عاریه کم زن که وقت کار
شرم آید ار به حجله بخت اندرت کنند
 
در آن وطن که قدرت بیگانه حاکم است
رو خارِ رَه مشو ! که چو گل پرپرت کنند
 
عیار باش و دزد و زمین خوار و زن به مزد
تا برتر از سپهبد و سرلشکرت کنند
 
تلقین قول سعدی فرزانه حیلتی است
تا جاودانه بسته آن شش درت کنند
 
نابرده رنج گنج میسر شود عزیز!
رو دیده باز کن که چه در کشورت کنند
 
بازار غارت است تو نیز ای پسر مخسب
گوئی بزن! که فارغ ازین چنبرت کنند
 
ور زانکه خود غرور تو بر فضل و دانش است
حاشا که اعتنا به چنین گوهرت کنند
 
من آزموده‌ام ره تقوا به رنج عمر
زین راه کج مرو که سیه‌اخترت کنند
 
رو قهرمان وزنه شو ار کامت آرزوست
تا خار چشم مردم دانشورت کنند
 
در خایه مالی ای دل غافل! حکایتی است
گر یادگیری از همگان برترت کنند
 
القصه ای رفیق سیه‌بخت ساده‌لوح
راهی بزن که سجده به سیم و زرت کنند
 
مام وطن به دامن بیگانه خفته مست
دل بد گمان نکن که چه با مادرت کنند

#فریدون_توللی

*بیست سال پیش از این، شعر محبوب #شفیعی_کدکنی در پاسخ و تمسخر حرف‌ها و نظرات دانشجویان سیاسی (یا نظرات سیاسی دانشجویان)

@hengamehhoveyda
پارسیا🔴

«این مملکت مال حزب اللهی‌هاست!»

ایران اشغالی؟ موضوع این نیست که آنها از کشوری دیگر آمده‌اند یا نه، موضوع این است که آنها تمام فضای موجود را اشغال کرده‌ و راه زیست را بر دیگران مسدود کرده‌اند چرا که ایدئولوژی حاکم به ابزار سلطه و استثمار سایر طبقات و گروه‌های اجتماعی تبدیل شده، و با همین وضوح که این خانم مداح در برابر دوربین تلویزیون رسمی کشور می‌گوید، دیگران( اعم از مذهبی و غیر مذهبی همان غیر حزب‌اللهی‌ها)، بیگانه و خارجی محسوب می‌شوند و به همانگونه که این روزها به کرات در رسانه‌های غربی و از زبان سیاستمداران‌شان تهدید به اخراج اتباع «خارجی‌» را می‌شنویم، این صاحبان مملکت هم، حزب الهی‌ها، مردم ایران را از ایران نه تهدید به اخراج، که اخراج می‌کنند. در رسانه‌های رسمی می‌شنویم که «هرکس نمی‌خواد جمع کنه از ایران بره»!، محصول این دیگری‌سازی و استثمار ایدئولوژیک طبقاتی‌ست که، کشتن کودکان متعلق به آن دیگری ِغیر حزب اللهی را برایشان ساده و خارج از مفهوم می‌کند. و البته کودک‌کشی در همه جا محصول همین انسانیت زدایی‌ از دیگری‌‌ست؛ در ایران تحت عناوین مختلف از بهایی و کرد و کمونیست و… تا کلی‌ترین شکل آن «غیر حزب اللهی» و در نهایت همه زیر تیغ «افساد فی الارض». از ۶۴ کودک‌ زیر ۱۸ سال کشته شده فقط طی جنبش ژینا در ایران و تا کشتن یک کودک در هر یک دقیقه، در غزه توسط رژیم صهیونیستی. جان هر یک نفر که جان تمام انسان‌هاست تقلیل پیدا می‌کند به عددهایی گنگ و نامفهوم. هرآنکس که به ایدئولوژی حاکم، طبقه حاکم، دین حاکم، ملیت حاکم تعلق ندارد، جان مازادی‌ست که بخشی از فضا را تصرف کرده است و اندیشه تمامیت‌‌خواه مدام در آن میل به پیشروی دارد و این میل تا آنجاست که هیچ فضایی به معنای مطلق برای آن دیگری باقی نماند، تمام فضا اشغال شده است: «این مملکت مال حزب اللهی‌هاست!»

#هنگامه_هویدا

#این_مملکت_مال_حزب_اللهی‌هاست
#کودک_کشی #حکومت_کودک_کش
#منصوره_معصومی #منصوره_معصومی_اصل
#جنبش_ژینا #زن_زندگی_آزادی

@hengamehhoveyda
پارسیا🔴