Бош қаҳрамон ўзим, гувоҳдир кўзим,
Бу менинг ҳикоям,бу менинг йўлим.
Саёҳатим менинг қисқами, узун,
Чарчаган -оёғим, етмаган -қўлим.
Дилимнинг қонидан суғорган экин,
Шилинган туйғулар инграган фурсат.
Мумтоз қўшиқ каби куйланган секин,
На тунда, на тонгда қолган аросат.
Балонинг сочини тараган тароқ,
Кўзига қайғулар қоқилган михдек.
Тенгларидан олдин букилган сўроқ,
Қизиб кетган йўли тўкилган чўғдек.
Бош қаҳрамон ўзим, балогардон мен,
Сув ичида сувсиз қақраган балиқ,
Бу сароб дунёда бир Муаллифим
Воқеалар ривожин билади аниқ.
Мен эса кетяпман йўлда таслим, жим
Гуллар тераяпман тикон оралаб.
Яхши амалимни ошир, Ёзувчим,
Барини қаламинг қўйгач қоралаб.

Ҳафиза ЭГАМБЕРДИЕВА
2.01.2024