ولی ترجیح میدم بین آدما زندگی کنم و از همه مهم تر با کسی که مثل من عجیبه باهم تو عجیب بودن خودمون گم بشیم، دستای همو بگیریم و به یک جای خالی از آدما فرار کنیم،
گوشامونو از هر صدایی جز صدای موسیقی ببندیم و چشمامونو جایی به جز تاریکی باز کنیم،
از عمق وجودمون زندگیو حس کنیم...
گوشامونو از هر صدایی جز صدای موسیقی ببندیم و چشمامونو جایی به جز تاریکی باز کنیم،
از عمق وجودمون زندگیو حس کنیم...