می‌دونید،بعضی روزها با خودم فکر می‌کنم.
درباره ی آدم هایی که یه زمانی توی زندگیم بودن،تویِ زندگیِ من جایگاهی داشتن،نسبت بهشون ارزش قائل بودم و تا جایی که می‌تونستم بهشون اهمیت می‌دادم،اما حالا می‌بینم حدودِ ۹۰ درصد از اون آدم‌ها،حالا دیگه توی زندگیِ من نیستن،در واقع وقتی که دیگه توی زندگیم جایی نداشتن می‌تونم بگم متوجه شدم که خیلی از آدم‌ها شخصیتشون ناپایداره،نمی‌شه از روی لیاقت،فهم و میزانِ درک اونها، روشون حساب کرد،از یه جایی به بعد توی زندگیم متوجه این شدم که نباید هرکسی رو وارد زندگیم کنم.