#ریشه_شناسی_اصطلاح
#مهمل‌_سرایی

در اصطلاح، شعرهای بی‌معنی‌ست كه عمداً و به روش فکاهه گفته می‌شود .

يكي از مهمل‌گويان «خواجه هدايت‌الله مشرف اصفهانی» است كه در اسطبل سلاطين صفويه مباشر معاملات ديوانی بود. طبع شوخی داشت. او مدّعی شد پنج مثنوی بروزن خمسۀ نظامی می‌سرايد كه هيچ بيت آن معنی نداشته باشد! مقرر شد برای هر بيت بی‌معنی نيم‌مثقال نقرۀ خالص به او دهند و برای هر بيت معنی‌دار يك دندان از او بركنند و بر مغزش كوبند او نيز پذيرفت!

چند نمونه شعر مهمل (بی معنی) از اسكندرنامۀ او :

اگر عاقلی بخيه بر مو مزن
به جز پنبه بر نعل آهو مزن
سوی مطبخ افكن ره كوچه را
منه در بغل آش آلوچه را
كه نعل از تحمّل مربا شود
به صبر آسيا كهنه حلوا شود
زافسار زنبور و شلوار ببر
قفس می‌توان ساخت، امّا به صبر

از ليلی و مجنون او :

دندان چپ دريچه گور است‌
آدينۀ كهنه بی‌حضور است
عاشق، سگ يرغه بود ميمون
آوازه بلند شد ز مجنون
تاريخ وفات گرگ، جيم است
آش شب چلّه‌اش حليم است
چون مكتب عشق جوش می‌زد
دلّاله مگس خروش می‌زد
ليلی ز دريچۀ تبسّم
می‌كرد به پارسی تكلّم
ما و تو برادران موشيم
همسايۀ اردك خموشيم

نقیضه و نقیضه‌سازان
مهدی اخوان ثالث

مطلب برگرفته از: کانال فنون ادبی
@makhzanenokatenegarshi_virayashi