Mehrli ishkallar

Ya Alloh ertalab oyludima, biror konkursda yutvosam, men ham biror marta omadli bo'lsam deb🤭😂

Aybing – onang seni ishkalchi tuqqan,
Lola, lolajonim, lolaqizg’aldoq….

@mehrli_ishkal

Aybimiz erta qoʻshilib qoʻyganimiz ekan))

Bu orada 1000 ta bo’libmizu, mo’roo bo’siiin! Minginchi ishkalchi Malak ismli qiz ekan:) Sovg’am bor ularga.

Kimdir ishkal qib chiqib ketsa, yana 999 ta bo’b qolamiz lekin. Kanalimiz qil ustida:)

@mehrli_ishkal

Yana 51 ta odam qo’shilishi uchun nech pullik ishkal qilishim kerak, do’stlar?))

@mehrli_ishkal

Kecha yozilgan post

Ajoyib kunlarning birida “Jadidlarga maktub” degan media loyihaga boraman, deb rozi bo’luvdim. Ertalabdan syomkaga tayyorlandim, mashinamdan tuflimni oldimu, taksi chaqirib ketaqoldim.

Toshkent City Mallning ichida edi syomka, 12 ga kelishgandik, vahimaa qilib, kaattta ijodiy jamoa bilan kutib turamiz sizni, deb yozishgandi. Bordim. Hech kim yo’q. Taklif qilgan jurnalistga yozsam, 13-kuniga kelishgandik-ku, bugun 12, dedi🤦‍♀️

Eee, peshanekan, shuncha ishni ichida vaqtimni oldi, deb, endi taksi chaqiraman, duvdim. Qo’limdagi paket yo’qligi esga tushdi. Tuflim taksida qobketgan ekan)) Shafyorga telefon qilib, yo’li tushsa, tashlab ketishini iltimos qildim.

Ishxona to’la ishkal, ish ko’p edi, to’o’lliq “rahbar rejimi” yoqildi menda. Bu nimaga qilinmagan, mana bu ish nega kechikyapti va hokazo mashmashalar.

Aslida, jamoa bilan bir oilamiz, ammo ba’zan qattiqqo’llik, talabchanlik qilishga ham to’g’ri keladi.

Shu kayfiyatda Mustafoni olish uchun bog’chasiga borishim esimga tushib qoldi. Yana taksi chaqirdim. Chiqayotganda, ish yuzasidan telefonda kim bilandir tortishdim. Mashinaga chiqdim va qat’iy ohangda “yuring”, dedim. Mashinamizning orqasiga yetkazib berish xizmati xodimi mashinasini qo’ygan ekan, o’zi sumkasini ilib, ancha uzoqqa ketgan ekan. Shafyor ikki qo’llab signal bosdi, “Uzum”ning odami qo’lidagi ovqatni shartta yerga tashlab, kvant tezligida chopib kelib, mashinasini oldi.

Gap shundaki, meni kutib turgan shafyor unga: “mashinangizni buyoqqa qo’ymang, nozik odamni obketaman, kutib qolmasin”, degan. Kim u nozik odam desa, shartta prokuror devorgan:))

Menam g’irt “prokuror” obrazida kelganman: qovoq soliq, telefonda nimadir masalani jiddiy hal qilayotgan “opa”))) Shafyor gapiga o’zi ishonib ketib duduqlanib qolgani, anavi “Uzum”chi yashindek harakatlangani bejiz bo’magan))) Yo’l bo’yi shafyor voqeani aytib, ichagimni uzdi. “Meni oldindan ko’rganingizda bilardingiz, sovuq ter chiqib ketdi😂 Prokurordan teparog’ini aytganimda, nimavo’lardi. O’zi nega prokuror chiqadi, deganimni umuman tushunmayapman, Xudo birinchi marta tilimga soldi, aurangiz esa hammani boshqardi”, deydi)))

Uyoqdan qaytib, Najmiddinning she’riyat kechasiga bordim. Yo’llar tirbandligi uchun uyoqqayam kechikdim, oxirida, “Ko’k bo’ri” she’riga chizilgan kartina auksionga qo’yilgan nuqtada qatnashib qoldim. Qitmirmasmanmi, narxlarni hazil-huzul qilib ko’taraverdim. 100 ming so’mdan boshlangan auksion 1000 dollarga yetdi va boshqa hech kim narx qo’shmadi. Natijada, bir oylik maoshimning boshginasiga suv quydim:)) Mingdan ming roziman. Lekin, kartinani olgani chiqqanimda, hali bo’yog’i qurimagan ekan, Najmiddinning yangi kostyum shimi ko’kka bo’yaldi. Bundan shoir rozimi, yo’qmi, bilmayman.

1000 dollarlik ishkalimning sharofati bilan avtobusda qaytdim uyga😂

@mehrli_ishkal

Tergov

Yotoqxonada K ismli kursdoshim bilan xonadosh edik. Universitetda bitta partada o’tirardik. Erta-yu kech birga edik desa ham bo’ladi. U mening ashaddiy tanqidchim edi. “Zulfiyachi”ligimni chandon yashirishga harakat qilsamam, bot-bot yuzimga solardi. “O’tirsam o’poq, tursam, so’poq ekanman-da sizga”, deb hazillashardim. Yumorni yaxshi his qilardi. Mehribon qiz edi. Mendan 4-5 yosh kattaligi uchun ham tanqidlarini to’g’ri qabul qilardim.

Lekin ajabtovur odatlari bor edi. Kechqurunlari namoz o’qisam, “tuni bilan issiq-sovuq qib chiqasizmi hammani”, derdi)) Duom uzooq bo’lardi. K hayroon turardi. Kitobimga vahimali ko’zlari bilan qarab-qarab qo’yardi, tasbehimdan ilondan qo’rqqandek qo’rqardi.

Bir kuni to’satdan menga gapirmay qo’ydi. O’qishdan qaytsam, xonasini o’zgartirib, oldimga o’zimdan kichik kursda o’qiydigan bir qizni chiqarib qo’yibdi.

Butun yotoqxona bezor bo’lgan qiz ekan u. Qanaqqib turasiiiz, deyishsa, anglamagan ekanman.

Bir kuni ovqatining tuzi yo’qligi, bemaza bo’lganini iymanib aytganimni bilaman, uzun tirnoqlari bilan timdalab, sochlarimdan yulib, urib ketsa bo’ladimi))) O’sha voqeani eslasam, haliyam hech narsaga tushunmayman, faqat kulgim keladi😂

Mayli, gap K haqida edi hozir. U men bilan orani butunlay ochiq qilgandi. Sababini tushunolmadim, so’rasam, indamadi.

Ertasi kuni darsdan chiqqanimdam so’ng, Chilonzor RUVD dan qo’ng’iroq qilishdi. Uchrashib ketishim kerakligini aytishdi. Bordim, formali
kishi kutib oldi. Ortidan ergashdim. Militsiyaxonaga kirarkanman, ichimdan har nima o’tdi. Miyamda savollar g’ujg’on aylandi. Qorong’i yer to’laga tushib borarkanmiz, har zinaga oyoq qo’yganda, qo’rquvdan yurak o’pirilaverdi. Nihoyat, kichkina, to’rtburchak xonaga kirdik.

Ro’paramda kamera qaqqayib turibdi. Kinolardagidek avval to’g’ridan, keyin yon tomondan chiqqillatib rasmga oldi. Ichkarida yana bitta xona bor ekan, kirdim. Bir sirli inson tergovni boshladi.
Savollariga lo’nda, aniq javob berishimni aytdi. “Xo’p”, dedim. Tor xonadagi muhit shunchalik mavhum va g’alati ediki, qabrda shunaqa savol-javob qilinsa kerak, deb o’ylardim xayolimda.

– Qayerda o’qiysiz?
– Jahon tillarida, xalqaro jurnalistika fakultetida
–Nechinchi kurssiz?
–1-kursman.
– Namoz o’qiysizmi?
– ha
– Qanaqa diniy kitoblar o’qiysiz?
– G’azzoliyning kitoblarini o’qiyman asosan. Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusufning kitoblarini, hadis kitoblarni. Qur’oni Karimni ham o’qib turaman.
–Tajvid bilan o’qishni qachon o’rgangansiz?
– Bolalikda, 7-8 yoshligimda qo’shnimiz Sohiba muallimdan o’rganishni boshlaganman. Bizda, Namangan shahrida deyarli hamma qizlar maktabni bitirguncha mushafni o’qishni o’rganadi. Bu tabiiy va oddiy hol.

Tergovchi “Mulk” surasining boshlanishini o’qib, davom ettirishimni so’radi. Davom ettirdim. Ma’nosini so’radi. Shayx Alouddin Mansurning tafsirlarida o’qiganim bo’yicha ma’nosini ham aytdim.

Tergovchi axiyri biroz sukut saqladi-da, chaqirib ovvora qilishgani uchun uzr so’radi.
Javoblarimdan shubhali shaxs emasligimga ishonchi komil bo’lganini aytdi.

Ustingizdan kursdoshingiz ariza yozgandi. Arizaga ko’ra, ISHID ga qo’shilib ketgan vahobiy talaba sifatida ayblangansiz, dedi))) Yuzimga kulgi yugurdi. Tergovchi o’zingiz uchun bilib qo’ying deb, arizani bor bo’yicha ko’rsatdi.
Uzundan-uzun xat ostida kursdoshim K ning ismi va imzosini ko’rgach, nega men bilan aloqasini uzganini tushundim.

Aynan o’sha kezlarda ISHID degan qo’rqinchli so’zni kunda kun ora eshitardik. Talabalar dinga berilib, Suriyaga ketib qolayotgani haqida telekanallarda ham tinmay bong urilardi.

Balki vatan va millat uchun qayg’u chekkandir, balki rostdanam men unga shubhali tuyilgandirman yoki shunchaki qitmirligi tutib, qaltisroq hazil qilgandir. Nima bo’lgan taqdirdayam, undan bu voqea uchun izoh so’ragim kelmagan, nega unday qildingiz, deb so’roqqa tutmaganman. U buni eslaydimi yo’qmi, bilmayman.
Biroq, bu talabalik davrimning eng unutilmas hangomasi sifatida xotiramda qolgan.

Biroz qo’rqinchli, lekin juda qiziq bu hikoya uchun kursdoshim K ga rahmat.

@mehrli_ishkal

Talabalikning birinchi yilida har kuni avtobus va tramvayda adashaverganimdan oxiri o’qishga piyoda borib keladigan bo’luvdim)) Sabab faqat adashishmasdi, pulim yotoqxonada yo’qolib qolaverardi negadir:) Uydagilarga yana yo’qotdim deyishga xijolat bo’lib, azonda 6 da yo’lga chiqib, shundayam kechikib darsga yetib borardim. O’sha vaqtda shu voqealar kulgili emas edi, lekin kun kelib, o’sha hikoyalarim latifaga aylanib ketishini ichimdan his qilardim.

Xoh qayg’uli, xoh quvonchli kun bo’lsin, hammasi o’tadi, degan jumlani hecham unutmaslik kerak ekan. Hozir bor, faqat hozir. Qolgani mavhum.

@mehrli_ishkal