🌱
-از آنجا که انقلاب در کل امر مذمومی به شمار می‌آید و در هر زمانی رخ دادنش موجب عقب‌ماندگی و اضمحلال کشور می‌شود، بنابراین عموما آسیب‌هایی در همۀ انقلاب‌ها بروز می‌کند. اما این حجم از غارت اموال کشور توسط مسئولین یک انقلاب، تقریبا در میان انقلاب‌های جهان بی‌سابقه است.
-ملاک انتخاب مدیر در جمهوری اسلامی شامل جای مُهر روی پیشانی، داشتن انگشتر عقیق، پیراهن یقه‌شیخی، کت و شلوار فاستونیِ خاکستری، تسبیح شاه‌مقصود، ریش از نوع مرتب نشده، فرقِ سر از کنار به صورت جوب، تملق‌گویی و چرب‌زبانی، تظاهر غلوآمیز به گرفتن وضوی ظهر در محل کار، حضور در نماز جماعت و... است؛ و از داشتنِ تخصص، عشق به وطن، آراستگی ظاهر، عِرق ملی و... نیز در آن خبری نیست که البته این رَویه از اساس غلط است. همچنین جماعت مدیران دولتی از سوی محفل‌هایی به دولت‌ها معرفی می‌شوند که بعدها انتظار جبران این لطف را از شخص منصوبِ مربوطه دارند.
-دزدیِ بیت‌المال و اختلاس و حیف‌ومیل اموال عمومی و آقازاده‌بازی هم را که دیگر پس از ۴۰ سال نمی‌توان در میان مسئولین جمهوری اسلامی انکار کرد و به امری رایج و روزمره در میان اکثر مسئولین تبدیل شده است.
-متاسفانه کسانی که باید بر فساد نظارت کنند، عموما خودشان شریک دزد و رفیق قافله هستند. کافی است یک زنگ از دفتر حاج‌آقا زده شود تا بزرگترین محمولۀ غیرقانونی از گمرک عبور کرده و سنگین‌ترین وام بدون وثیقه و ضامن به حساب فلان آقازاده وازیر گردد. این امور دیگر برای مردم اظهر من الشمس است و امروزه نیازی به سند و اثبات ندارد.
-سیده فاطمه حسینی دختر سیدصفدر حسینی (وزیر کار دولت هشتم) که خودش نماینده مجلس دهم بود، تکلیف همه را روشن کرد و در نطق پیش از دستور خود به مردم فهماند که سفرۀ انقلاب فقط مال حضرات است.
-برخی معتقدند «اگر کشور نیاز به اصلاح داشت، باید اصلاح می‌شد و نیازی به سرنگونی قانون اساسی مشروطه و جایگزینی آن با قانونی که برگرفته از قوانین اساسی بلژیک و فرانسه بود، نداشت». و اما، می‌دانیم نتیجۀ حضور هایزر (معاون نیروی هوایی آمریکا) در ایران، گرفتن امضاء از سران ارتش برای اعلام بی‌طرفی، و نه تثبیت حکومت وقت بود. اصولا وقتی هنر درست کردن چیزی را نداریم، زیر همه چیز می‌زنیم. گری سیک سیاستمدار کارکشته آمریکایی می‌گوید ایرانی‌ها در یکصد سال گذشته، ۴ بار شورش کرده‌اند و این به نفع ماست.
-به قول محمدرضا باهنر، «تا ۱۵ سال بعد از انقلاب، تقصیر همۀ مشکلات را به گردن شاه و طاغوت می‌انداختیم. اما کم‌کم صدای مردم در آمد و گفتند خودتان در این مدت چه کرده‌اید؟». البته این رفتارِ مذموم ترک نشد و بعدها نیز هر دولتی قصور و کمکاری‌های خود را به گردن دولت قبلی و جناح رقیب انداخت و همچنان نیز می‌اندازد.
-اصولا غربگراها همواره آسیبی مضاعف از آنچه دیگر گروه‌ها و جناح‌ها به کشور وارد می‌کنند، می‌زنند. زیرا علاوه بر روال عادیِ حیف و میل بیت‌المال، ایشان کشور را جیره‌خوار و گوش به فرمان بیگانه نیز کرده و اقتصاد و معیشت مردم را به حالت شرطیِ میان مذاکره و احتمال جنگ قرار می‌دهند.
-ریش و جای مُهر روی پیشانی در اکثر موارد سنگر امنی برای افرادی بوده است که در خانه شراب می‌خورند و در مسجدِ سر کوچه نماز می‌خوانند. منافقین واقعی همین‌ها هستند، زیرا پست‌ترین قشر جامعه بوده و از همین راه به سمِت‌های بالا دست یافته و کشور را به تباهی و نابودی می‌کشانند.
@midhistor
-از آنجا که انقلاب در کل امر مذمومی به شمار می‌آید و در هر زمانی رخ دادنش موجب عقب‌ماندگی و اضمحلال کشور می‌شود، بنابراین عموما آسیب‌هایی در همۀ انقلاب‌ها بروز می‌کند. اما این حجم از غارت اموال کشور توسط مسئولین یک انقلاب، تقریبا در میان انقلاب‌های جهان بی‌سابقه است.
-ملاک انتخاب مدیر در جمهوری اسلامی شامل جای مُهر روی پیشانی، داشتن انگشتر عقیق، پیراهن یقه‌شیخی، کت و شلوار فاستونیِ خاکستری، تسبیح شاه‌مقصود، ریش از نوع مرتب نشده، فرقِ سر از کنار به صورت جوب، تملق‌گویی و چرب‌زبانی، تظاهر غلوآمیز به گرفتن وضوی ظهر در محل کار، حضور در نماز جماعت و... است؛ و از داشتنِ تخصص، عشق به وطن، آراستگی ظاهر، عِرق ملی و... نیز در آن خبری نیست که البته این رَویه از اساس غلط است. همچنین جماعت مدیران دولتی از سوی محفل‌هایی به دولت‌ها معرفی می‌شوند که بعدها انتظار جبران این لطف را از شخص منصوبِ مربوطه دارند.
-دزدیِ بیت‌المال و اختلاس و حیف‌ومیل اموال عمومی و آقازاده‌بازی هم را که دیگر پس از ۴۰ سال نمی‌توان در میان مسئولین جمهوری اسلامی انکار کرد و به امری رایج و روزمره در میان اکثر مسئولین تبدیل شده است.
-متاسفانه کسانی که باید بر فساد نظارت کنند، عموما خودشان شریک دزد و رفیق قافله هستند. کافی است یک زنگ از دفتر حاج‌آقا زده شود تا بزرگترین محمولۀ غیرقانونی از گمرک عبور کرده و سنگین‌ترین وام بدون وثیقه و ضامن به حساب فلان آقازاده وازیر گردد. این امور دیگر برای مردم اظهر من الشمس است و امروزه نیازی به سند و اثبات ندارد.
-سیده فاطمه حسینی دختر سیدصفدر حسینی (وزیر کار دولت هشتم) که خودش نماینده مجلس دهم بود، تکلیف همه را روشن کرد و در نطق پیش از دستور خود به مردم فهماند که سفرۀ انقلاب فقط مال حضرات است.
-برخی معتقدند «اگر کشور نیاز به اصلاح داشت، باید اصلاح می‌شد و نیازی به سرنگونی قانون اساسی مشروطه و جایگزینی آن با قانونی که برگرفته از قوانین اساسی بلژیک و فرانسه بود، نداشت». و اما، می‌دانیم نتیجۀ حضور هایزر (معاون نیروی هوایی آمریکا) در ایران، گرفتن امضاء از سران ارتش برای اعلام بی‌طرفی، و نه تثبیت حکومت وقت بود. اصولا وقتی هنر درست کردن چیزی را نداریم، زیر همه چیز می‌زنیم. گری سیک سیاستمدار کارکشته آمریکایی می‌گوید ایرانی‌ها در یکصد سال گذشته، ۴ بار شورش کرده‌اند و این به نفع ماست.
-به قول محمدرضا باهنر، «تا ۱۵ سال بعد از انقلاب، تقصیر همۀ مشکلات را به گردن شاه و طاغوت می‌انداختیم. اما کم‌کم صدای مردم در آمد و گفتند خودتان در این مدت چه کرده‌اید؟». البته این رفتارِ مذموم ترک نشد و بعدها نیز هر دولتی قصور و کمکاری‌های خود را به گردن دولت قبلی و جناح رقیب انداخت و همچنان نیز می‌اندازد.
-اصولا غربگراها همواره آسیبی مضاعف از آنچه دیگر گروه‌ها و جناح‌ها به کشور وارد می‌کنند، می‌زنند. زیرا علاوه بر روال عادیِ حیف و میل بیت‌المال، ایشان کشور را جیره‌خوار و گوش به فرمان بیگانه نیز کرده و اقتصاد و معیشت مردم را به حالت شرطیِ میان مذاکره و احتمال جنگ قرار می‌دهند.
-ریش و جای مُهر روی پیشانی در اکثر موارد سنگر امنی برای افرادی بوده است که در خانه شراب می‌خورند و در مسجدِ سر کوچه نماز می‌خوانند. منافقین واقعی همین‌ها هستند، زیرا پست‌ترین قشر جامعه بوده و از همین راه به سمِت‌های بالا دست یافته و کشور را به تباهی و نابودی می‌کشانند.
@midhistor