Павілле знаходзіцца на мяжы сярэдне- ды паўночнабеларускіх гаворак, а таксама ўваходзіць у паўночна-заходнюю моўную зону (раён г. зв. гістарычнай Літвы).
Вось некаторыя асаблівасці, якіх нямае ў літаратурнай мове:
Ганаруся мышэй (замест мышшу)
Ядзём, дадзём (замест ядзім, дадзім)
Наяўнасць словаў "паўшаста", "паўпята", "паўсяма".
Тэй (замест той)
Ходзя, робя, нося (ходзіць, робіць носіць)
Уступіцца (замест абуцца)
Еча (стрававод)
Стрэлка (страказа)
Жыгала, жыгадла (джала)
Гаворка Івянеччыны (а таксама Койданаўшчыны, ды амаль усёй Меншчыны):
За хатамы, агародамы, нажамы
Агубленне гука 'а' у пазіцыі перад 'ў': проўда, узёў, абувоўся
Жвакуе (жуе)
Трошкі цікавых словаў: шальбабон (фасоля, ад літоўск. šabalbonas), жужла (жук), кніпці (кіпцюры)