انسان چه بخواهد و چه نخواهد حرکت می‌کند و او تنها باید به این حرکت، جهت دهد و از آن در راه رشد استفاده کند. در این‌صورت او در صراط حرکت می‌کند؛ یا به تعبیر دیگر عبودیت می‌کند......
صراط مستقیم ، یعنی راه نزدیک تا مقصد انسان و تا رشد انسان و در جهت عالیتر انسان ، همین عبودیت است، نه عبادت ، نه ریاضت، نه خدمت به خلق و نه شهادت.
عبودیت یعنی هیچ کدام و یعنی تمام اینها.
که اینها سبیلها هستند و مادام که به صراط راه نیابند و از امر او الهام نگیرند ارزش ندارند.
اما «شغل» انسان یا نوع مشغولیت او، با توجه به امکاناتی که او در اختیار دارد و توانمندیهای او روشن می‌شود و در جهت نقش انسان قرار می‌گیرد.
بنابراین «نقش» در مورد تمام انسانها مشترک است و آن این است که حرکت می‌کنند.
وظیفه آنها در این‌‌خصوص این است که از این حرکت برای رشد خود یا همان عبودیت استفاده کنند.
🔹اما شغل هر انسانی با توجه به ویژگیهای شخصی او و امکاناتی که در اختیار دارد و نیز شرایط و زمینه‌های موجود و البته با درنظرگرفتن اهمیت کارها و اولیتها مشخص می‌شود....
به عنوان مثال کسی که توان علمی بالایی دارد و می‌تواند از هوش و استعداد خود در راه کمک به دین و هدایت انسانها استفاده کند، وظیفه او این است که از این توانمندی خود استفاده کند و روحانی یا عالم دین شود؛ یا معلم و استاد دانشگاه شود. در این صورت شغل او طلبگی است.
او از این شغل، در راه نقش خود که حرکت یا همان عبودیت و در صراط بودن است استفاده می‌کند.
کسی هم که استعداد علمی بالایی ندارد، ولی توان بدنی خوبی دارد، می‌تواند شغل خود را کاری قرار دهد، که در آن، از توان بدنی خود، بهترین بهره را ببرد و از چنین شغلی در راه عبودیت استفاده کند....
✍️علی صفایی حائری رحمة‌الله‌علیه💫💫💫
#مفید
صراط مستقیم ، یعنی راه نزدیک تا مقصد انسان و تا رشد انسان و در جهت عالیتر انسان ، همین عبودیت است، نه عبادت ، نه ریاضت، نه خدمت به خلق و نه شهادت.
عبودیت یعنی هیچ کدام و یعنی تمام اینها.
که اینها سبیلها هستند و مادام که به صراط راه نیابند و از امر او الهام نگیرند ارزش ندارند.
اما «شغل» انسان یا نوع مشغولیت او، با توجه به امکاناتی که او در اختیار دارد و توانمندیهای او روشن می‌شود و در جهت نقش انسان قرار می‌گیرد.
بنابراین «نقش» در مورد تمام انسانها مشترک است و آن این است که حرکت می‌کنند.
وظیفه آنها در این‌‌خصوص این است که از این حرکت برای رشد خود یا همان عبودیت استفاده کنند.
🔹اما شغل هر انسانی با توجه به ویژگیهای شخصی او و امکاناتی که در اختیار دارد و نیز شرایط و زمینه‌های موجود و البته با درنظرگرفتن اهمیت کارها و اولیتها مشخص می‌شود....
به عنوان مثال کسی که توان علمی بالایی دارد و می‌تواند از هوش و استعداد خود در راه کمک به دین و هدایت انسانها استفاده کند، وظیفه او این است که از این توانمندی خود استفاده کند و روحانی یا عالم دین شود؛ یا معلم و استاد دانشگاه شود. در این صورت شغل او طلبگی است.
او از این شغل، در راه نقش خود که حرکت یا همان عبودیت و در صراط بودن است استفاده می‌کند.
کسی هم که استعداد علمی بالایی ندارد، ولی توان بدنی خوبی دارد، می‌تواند شغل خود را کاری قرار دهد، که در آن، از توان بدنی خود، بهترین بهره را ببرد و از چنین شغلی در راه عبودیت استفاده کند....
✍️علی صفایی حائری رحمة‌الله‌علیه💫💫💫
#مفید