به نظرم يكي از غمگينترين فكتهايي كه وجود دارد دوستي با آدمهاست؛
يك مدت خيلي باهاشون صميمي ميشي، باهاشون خوش ميگذروني ولي بعد يك مدت آروم آروم از زندگيات محو و كمرنگ ميشوند و يكم كه ميگذرد يك جوري ميروند انگار از اول وجود نداشتند.
يك مدت خيلي باهاشون صميمي ميشي، باهاشون خوش ميگذروني ولي بعد يك مدت آروم آروم از زندگيات محو و كمرنگ ميشوند و يكم كه ميگذرد يك جوري ميروند انگار از اول وجود نداشتند.