#هشدار
محاکمه بعلت تجویز ترکیبی داروی دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی


امروز یه اتفاق مهمی برای من افتاد که لازم دونستم اینجا مطرح کنم

من بر اساس اثر موضعی ضد درد داروی دیفن هیدرامین و آلومینیوم  ام جی در کودکانی که گلو درد ازار دهنده دارند این مخلوط رو تجویز میکنم . و تو این ده سال خانواده ها بسیار راضی بودند و تشکر می کردند

تا اینکه دادستان  انتظامی نظام پزشکی مرا خواسته و نسخه من رو نشون داد که این دو دارو بشکل ترکیبی نوشته بودم و
گفت این رو شما نوشتید ؟
گفتم بله
گفت رفرانس ؟

من هم توضیح دادم که تو رفرانس ها برای درد آفت ذکر شده و چون کلا اثر ضد درد رو کل مخاط دهان دارد برای کودکانی که گلو درد ازار دهنده دارند مینویسم .

گفت توجیه شما جایگاه ندارد باید نشون بدی که این ترکیب رو رفرانس ها برای گلو درد توصیه کرده باشند . که خودم بهت میگم که جائی ننوشته و شما کار اشتباهی کردی و قوانین نسخه نویسی رو زیر پا گذاشتی .

و قراره در یک جلسه 6 نفره از هیئت دادستانی مجددا من رو به محاکمه بکشانند .

این مطلب رو لازم دونستم اینجا بگم چون میدونم از دوستان حاضر در کانال هم این ترکیب رو تجویز میکنند .

پ ن ادمین: نویسنده متن را وریفای کردم و مطلب صحت دارد.موضوع شکایت از ایشان ایجاد تیک در کودک می باشد که به نظر موضوع تیک‌ ارتباطی با دارو های تجویزی ترکیبی نداشته باشد.

پ ن ۲:در نلسون برای درمان آفت به این ترکیب اشاره شده و در درمان موکوزیت  به استناد کتاب Applied Therapeutics می توان از این ترکیب استفاده شود

Treatments and Prevention

Treatment of mucositis is palliative. Topical anesthetics, including viscous lidocaine or dyclonine hydrochloride 0.5% or 1%, are often recommended. Equal portions of lidocaine, diphenhydramine, and magnesium-containing or aluminum-containing antacids can be used for their anesthetic and astringent properties. Many institutions compound mouthwash products containing these ingredients as well as antibiotics, nystatin, or corticosteroids. Corticosteroids provide anti-inflammatory properties, and the antibiotics and antifungals provide antibacterial or antifungal properties. Another topical agent, sucralfate, may provide some benefit by coating the lesion and reducing discomfort. All of these topical products provide symptom control only, and data supporting superior efficacy of one product over another in relieving pain are lacking. Furthermore, these topical products are only effective in oral and throat lesions because lesions lower in the GI tract are not reached with these local products. 
All the topical anesthetic-containing preparations are recommended for use as “swish-and-spit” preparations. Generally, 5 to 10 mL is used three to 6 times a day. The longer the patient can hold the solution in the mouth, the longer the contact, and, theoretically, the better the symptom relief. Therefore, patients should be advised to hold and swish the solution around the mouth for as long as possible before spitting it out. The risk of systemic effects from topical anesthetic preparations is slim if patients were to swallow them; however, large quantities swallowed could induce sedation and possible arrhythmias. Other palliative treatment options include topical benzocaine and ice chips. For small localized lesions, ointments such as benzocaine may be applied after the affected area has been dried with a sponge. Patients may also find ice chips soothing by allowing them to melt in their mouth. Most patients, however, require systemic analgesics to alleviate the pain.