Самыя важныя словы, пачутыя намі ад аб’яднанага штабу - “мы прапануем беларусам абараніць свае галасы прыймальным для іх спосабам”. Так пакуль і выходзіць: пратэст шматаблічны і нагадвае гурткі па інтарэсах у летніку. Я не ўхваляю сілавога супрацьстаяння ўладам, але дапускаю, што ёсць людзі, якія хочуць пагуляцца ў “зарніцы”. Важна разумець адно: пратэст у Беларусі найперш мірны, гвалт правакуюць выключна сілавыя структуры.
Мне асабіста як дзевачцы сёння падабаецца выгульваць белыя сукенкі, спадніцы, кеды, стужкі. Мы бачым, што кветкі раздражняюць лукашыстаў значна больш за кактэйлі Молатава.
Супольнасці ўсё больш упэўнена гуртуюцца і працягваюць адстойваць свае цэхавыя інтарэсы, заклікаць да мірнага рашэння канфлікту адозвамі ды адкрытымі лістамі. Мы таксама ўчора збіраліся пісьменніцкім колам, думалі, што мы можам рабіць. І адказ відавочны: будзем, як і раней, не маўчаць, выказвацца па сітуацыі, якая штодня змяняецца. Мы не ведаем, што будзе заўтра, таму не ведаем, што заўтра скажам, але ведаем мэту - каб усё павярнулася да лепшага і найлепшым для ўсіх чынам.
Ранейшыя выказванні сябраў Беларускі ПЭН-цэнтр можна пачытаць пад хэштэгам #ПЭНгаворыць. Напрыклад, тут мая падборка вершаў салідарнасці:
https://pen-centre.by/2020/08/13/maryya-martysevich-vershy-salidarnasczi.html
