سیاح؛ ستاره ی ستیز با سیاهی

صحبت کردن از حضور در جنگ و مبارزه رو در رو با موجودات بی‌رحمی چون داعشی‌ها راحت است، اما در عمل، هر کسی شجاعت ورود به چنین میدانی و ایستادن در برابر چنان دشمنانی را ندارد. اما برخی از مردم مسیری را در زندگی خود طی کردند و مراحلی را گذراندند تا به این جسارت رسیدند. به همین دلیل هم زندگی هر شهید مدافع حرم، راهنمای تکامل و تعالی یک انسان است.
شهید سعید سیاح طاهری هم یکی از همین شجاع دل‌هاست که هر چند بازنشسته شده بود و به خاطر جانبازی، قرار بود استراحت کند، اما برای رفتن به میدان جنگ و نجات انسان‌ها از سیطره داعش آنچنان بی‌قرار بود که دل از راحتی کند و به دل خطر رفت. این شهید یکی از الگوهای بارز «آتش به اختیار» و کار فرهنگی خودجوش و تمیز است. چون پس از هشت سال حضور در جبهه‌های دفاع مقدس، مقاومت را در عرصه فرهنگ و هنر ادامه داد. برگزاری یادمان‌ها و نمایشگاه‌هایی برای زنده نگه داشتن راه شهدا، راه‌اندازی جشنواره دانش‌آموزی فیلم دفاع مقدس برای آشنایی فرزندان مناطق محروم با این فرهنگ و برگزاری مسابقات کتابخوانی ازجمله مهم‌ترین فعالیت‌های شهید سیاح طاهری در سال‌های بین دو جنگ بود؛ سیاح ستاره‌های سینما را هم به خود جذب کرد، غافل از اینکه او ستاره واقعی بود که نور می‌بخشید و راه را نشان می‌داد. سیاح طاهری در حدفاصل این دو جنگ بیشتر خودسازی کرد و تکامل یافت و روحش به حدی بزرگ شد که دیگر در قفس جسم نمی‌گنجید و سرانجام 23 دی سال 94 در حلب از این قفس رها شد. به مناسبت دومین سالگرد شهادت این مجاهد، گوشه‌ای از راز و رمزهای بزرگی این شهید را از زبان همسر و پسرش در صفحه فرهنگ مقاومت این هفته می‌خوانید:

http://kayhan.ir/fa/issue/1194/8

این هم نشانی گفت وگویی با شهید سیاح طاهری است. گفت وگویی که در زمان حیات این شهید مدافع حرم و درباره جشنواره دانش آموزی فیلم دفاع مقدس با وی انجام داده بودم: http://kayhan.ir/fa/mobile/news/66545/637


http://www.axgig.com/images/31362025263694512778.gif