هديه‌‌اى كه جانم را گرفت!
پيش از انتشار قطعه‌‌ى آبى با رفيقم افشين ناغونى درباره‌‌ى رنگ‌‌ها و شكل‌‌هاى آثار قرون ابتدايى مسيحيت گفتگو كردم و چند روز بعد برايم تصاوير يك طرح اوليه را فرستاد و هيچ نگفت و امروز مرا با پايان اين شاهكار غافلگير كرد. قرن‌‌ها در برابر چشمانم رژه مى‌‌روند. نام اين اثر"آبى"‌‌ست. آخرالزمانى‌‌ است، سهلِ ممتنع است. به همان اندازه خشن و زيبا؛ مگرنه اينكه "پايان"زيباترين آغاز است؟