ֆʊռʟɨɢɦT☽❂

آسمان تاریک و زمان به ساعتِ آینه‌ای تبدیل شده بود و نیمه‌ی شب را نشان میداد؛ نورِ نقره‌ای ماه به آبِ پاک دریاچه انعکاس پیدا کرده بود و سمفونی سکوتش شب را فرا گرفته بود؛ درست زمانی که ناتانائیل در مقابلش با لبخند ایستاده بود.