کانال رسمی انجمن صنفی

در سالهای گذشته ما شاهد آن بودیم که دوره‌های آموزشی روان‌شناسان و مشاوران جهت درمانگری افراد دارای اختلال مصرف مواد افیونی، محرک و... در کلینیک‌های ام‌ام‌تی، مراکز درمانی تحت نظارت بهزیستی و یا خصوصی غالبا با تدریس اساتید روانپزشکی و پزشکی برگزار می‌شد. دوره‌هایی که در مرکز ملی مطالعات اعتیاد یا توسط معاونت درمان دانشگاههای علوم پزشکی منتخب در تهران و شهرستانها با عنوان «مهارت» برای پزشکان و روان‌شناسان برگزار می‌شد و اکنون زمان زیادی است که دیگر برگزار نمی‌شود.

اما اکنون شاهد رویکرد دیگری درباره‌ی درمان و بالتبع آن آموزش هستیم. نگاهی که در آن -مثلا در متادون تراپی- سهم اندکی برای دارو به عنوان #پادار (تک میوه‌ای که در برخی مناطق شمالی بر روی درختان -عموما درخت پرتقال- باقی می‌گذارند و امیدوارند بدین طریق، درخت انگیزه‌ی خود را برای ثمردهی در سال بعد حفظ کند) و تأمین‌کننده‌ی انرژی جسمی-روانی بیمار برای مراجعه به مرکز درمانی جهت دریافت کمک‌های حرفه‌ای روان‌شناسی و مشاوره قائل است. زیرا مثلا استفاده از متادون در درمان نگهدارنده، ضامن تداوم قطع مصرف و پاکی بیمار نیست. چیزی که برای ما در درمان مهم است، دوام پاکی فرد است نه فقط رکورد زدن یا کاهش عوارض مصرف از طریق جایگزینی داروی کم‌ عارضه‌تر. اینکه بیمار دو یا سه سال متادون بخورد که چیزی را درست نمی‌کند. زیرا تازه بعد از این مدت فرد اعتیاد خود را (مثلا از هروئین) به متادون شیفت کرده است. دوام پاکی جز با دریافت روان‌درمانی و کمک حرفه‌ای روان‌شناسان و مشاوران (به طور مثال هنگام مواجهه با وسوسه یا پس از لغزش و یا عود) از طریق تغییر سبک زندگی و نظام باورهای وی و بکارگیری تکنیک‌های آموزش داده شده امکانپذیر نخواهد بود.

از این رو، چون این رویکرد، نگاه شخصی و حرفه‌ای بنده نیز بوده و هست، تصمیم گرفتم پس از تشکیل انجمن، تدریس در کارگاههای تخصصی حوزه‌ی درمان اعتیاد را غالبا به روان‌شناسان و مشاوران مستعد، با دانش، جوان و البته باتجربه‌ها واگذار نمایم. پس از برگزاری چند دوره‌ی به اصطلاح #تابوشکن، کم‌کم افرادی که از کارگاه‌ها به استان و شهر خود برمی‌گشتند توان #علمی و #عملی لازم را در کار خود یافتند. به آنها اعتماد بیشتری شد و بیشتر دعوت به کار شدند زیرا مهارت‌های لازم را داشتند. آنها انجمن را بیشتر معرفی کردند و در مورد آموزش‌های خود توضیحاتی دادند و ما بابت این کار از آنها سپاسگزاریم. به دنبال این نتایج، به مرور شاهد برگزاری دوره‌های مشابه متعددی در تهران، همدان، مازندران، تبریز، مشهد و دیگر استان‌ها و شهرهای کشور بودیم که از این نگاه تبعیت کردند. نگاهی که هم به تخصصی‌تر شدن سطوح آموزشی در این کارگاه‌ها انجامید و هم ماحصل درمانی بهتری نصیب بیماران کرده و خواهد کرد. در همین رابطه، #اعتبار کارگاه‌های تخصصی انجمن نیز توسط ارگان‌های مختلف در استانها و شهرستان‌های کشور به تثبیت رسید و اکنون شاهد آن هستیم با اینکه قالب رویدادهای علمی انجمن در حوزه‌ی درمان اعتیاد workshop بوده (نه آن مهارت انحصاری در مرکز ملی مطالعات اعتیاد و معاونت‌های درمان دانشگاه‌های علوم پزشکی) و برگزاری آنها بصورت کاملا مستقل توسط انجمن صورت می‌پذیرد، اما به عنوان «گواهینامه» جهت تصدی بسیاری از مسئولیت‌های درمانی مورد وثوق و پذیرش قرار می‌گیرد. این همان اطمینان به انجام «کار علمی و درست» است که خود فارغ از شرایط زمانی و مکانی، بدون هیچ #داعیه‌ای، همواره زاینده و مثمر خواهد بود.
من باید در اینجا از مجموعه‌ی جوان انجمن، از سطوح مدیریتی و اجرایی گرفته تا تمامی ادوایزرهای کارگاه تشکر و قدردانی کنم. از اساتید جوان و اعضای محترم اندیشکده اعتیاد انجمن و همه‌ی دوستانی که در این مسیر همواره به ما امید و دست یاری دادند. از اعضای محترم هیأت مدیره که بخصوص هنگام برخی مشکلات و ایضا تصمیمات و ناملایمات، سعه‌ی صدر بسیار زیادی داشتند جناب آقای حسین‌لو و سرکار خانم نجف‌خانی، از دکتر جواهری مسئول امور پژوهشی و رویدادهای علمی، از سرکار خانم عوض محمدیه، جناب آقای خلجی بازرس محترم، خانم مشایخی، خانم بهرامیان، آقای خشیجان، آقای هاشمی و آقای زنده دلان و دیگر دوستان ارجمند چون آقای طباطبایی.
در پایان به دوستان اطلاع بدهم که برخی از تسهیلات رفاهی صنفی بزودی به اعضای انجمن ارائه خواهد شد. عضوگیری گسترده (مقدماتی و نهایی) در انجمن با ارائه‌ی خدمات قابل توجه (نه بدون خاصیت مثل یک سازمان معلوم‌الحال دیگر) بزودی انجام خواهد پذیرفت.
و من الله التوفیق
@tapca_iran

محققان مؤسسه علوم اعصاب راکفلر و دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه وست ویرجینیا به سرپرستی دکتر "علی رضایی" برای نخستین بار در آمریکا از کاشت الکترود در مغز یک بیمار مبتلا به اعتیاد به مشتقات #تریاک برای تحریک عمیق مغزی و در نهایت ترک اعتیاد استفاده کردند.

به گزارش #ایسنا و به نقل از انگجت، محققان مؤسسه علوم اعصاب راکفلر و دانشکده پزشکی دانشگاه وست ویرجینیا به سرپرستی دکتر "علی رضایی" اولین آزمایش بالینی تحریک عمقی مغز برای ترک اعتیاد به مواد افیونی را در ایالات متحده انجام دادند. این روش برای کسانی که تمام روش‌های دیگر درمان را تجربه کرده‌اند اما هنوز هم از مصرف مواد افیونی رنج می‌برند، در نظر گرفته شده است.

اولین بیمار آمریکایی که این روش روی وی انجام گرفت، یک مرد ۳۳ ساله دارای یک دهه سابقه‌ی مصرف مواد افیونی، اوردوز و ترک موقت و بازگشت چندباره به مصرف مواد مخدر است.

تحریک عمیق مغزی یا "DBS" نوعی جراحی است که چند الکترود را درون مغز و در مراکز خودکنترلی و لذت مغز بیمار قرار می‌دهند. سپس یک دستگاه خارجی برای قطع رفتارهای مغزی رایج بیمار مانند هوس به مصرف مواد مخدر یا وسواس فکری پالس‌های الکتریکی به الکترودها می‌فرستد. در مورد درمان اعتیاد به مشتقات تریاک، محرک‌ها مغز بیمار را آموزش می‌دهند تا دیگر هوس مواد مخدر نکند.

#دکتر_رضایی می‌گوید: اعتیاد یک بیماری مغزی است که مراکز پاداش در مغز را شامل می‌شود و ما باید برای کمک به کسانی که به شدت تحت تأثیر اختلال در مصرف مواد افیونی هستند، فناوری‌های جدیدی کشف و ابداع کنیم.

فناوری DBS در حال حاضر مورد تأیید FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) است و برای معالجه بیماری پارکینسون، اختلال افسردگی حاد و صرع مورد استفاده قرار می‌گیرد و نتایج امیدوار کننده‌ای را نشان داده است. به گفته‌ی محققان مؤسسه علوم اعصاب راکفلر، منطقه‌ی ویرجینیای غربی بالاترین میزان مرگ‌و‌میر را در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر دارد.

انستیتوی ملی سوء مصرف مواد مخدر آمریکا می‌گوید مرگ بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر (اوردوز) در ایالت ویرجینیا در سال ۲۰۱۷ به میزان ۴۹.۶ نفر در ۱۰۰ هزار نفر رخ داده است. این درمان جدید در نهایت اگر توسط FDA تصویب شود، از آنجا که بحران اعتیاد به مواد افیونی رو به رشد است، به نظر می‌رسد یک راه حل ضروری باشد.
@tapca_iran