دیشب که خبر مرگ سایه رو شنیدم، ناراحت شدم. خیلی ناراحت شدم. کم مونده بود گریه کنم. 🤦🏻‍♀
من اصلا ادعا نمی‌کنم که تموم شعرهاش رو خوندم. حتی حفظ هم نیستم.
ولی یکی از چیزایی که باعث شد توی این سال‌ها زنده بمونم، شعر خوندن بود.
یاد شبی افتادم که به ابتهاج پناه آورده بودم. اون روز آزمون داشتم. گرفته بودم و دنبال دلیل واسه تحمل این زندگی نفرت انگیز می‌گشتم. رسیدم به ابتهاج. آخ.