‍ .خاصیت اجاره نشینی این است که وقتی بعد از دو سه سال می خواهی اسباب کشی کنی و بروی، می بینی خانه ای که برای پرده اش، برای رنگ دیوارش، برای سرامیک کف آشپزخانه اش خودت را به آب و آتش زده ای... حالا داری می گذاری و می روی و تمام سالهایی که با آن پرده ها و رنگ و کاغذ دیواری، آنجا گذراندی... می شود خاطره. خاطره هایی که حتی کم کم محو می شود و در آن، دیگر جنس پرده و رنگ دیوار نیست که ارزش دارد، یک چیزهای دیگری می ماند و ثبت می شود.
سال ها اجاره نشینی مدام در گوشم گفت حواست باشد قرار است بگذاری و بروی❗️
اگر تمام دغدغه ات، تمام وقتت را با رنگ کابینت و شلف و سقف و کف گذراندی... روزی که اینها را گذاشتی و رفتی دستت حسابی خالیست.
گاهی بعضی صفحه های اینستاگرام پر می شود از عکس های چیدمان خانه و جزئیات آشپزخانه و مدل فرش و چینی و پاسماوری گل گلی و تو از کجا خریدی و من شام چه درست کردم و تو روتختی ات کجایی است و من گل گلی هایم کم است و... .
گاهی یادمان می رود مستاجریم. گاهی به آنچه روی پل ساخته ایم آنقدر دل می بندیم که فراموش می کنیم باید از پل عبور کنیم. قرار نبوده روی پل خانه بسازیم... بد نیست یک وقت هایی یاد هم بیندازیم.


🔴دقایقی برای تفکر🔴

https://telegram.me/joinchat/CApSET7ODApcZtCNIOToFA