MohiRa

⚡️ #diqqat

Kanal auditoriyasini kengaytirish va kitobxon obunachilarimizni xursand qilish maqsadida kichik bir tanlov e'lon qilaman.

Shartlar juda oddiy:
1️⃣ Tabiatni qanday ko‘rsangiz, shundayligicha rasmga olasiz; (Internet suratlarini yubormang-a, googlelab tekshirib chiqaman bitta-bitta🤓)

2️⃣ Uning ostiga 3 ta so‘zdan oshmagan izoh yozasiz va ism familiyangizni ko‘rsatib botga yuborasiz.

📮 bot manzili @Hikoya2022_bot

⏰ Rasmlar  16- iyundan qabul qilinib, ovoz berish jarayoni 20-iyunda boshlanadi.

🛎 G'oliblar soni umumiy 3 ta:

🎁 Rasmlarning kreativligi va izohning mosligiga ko‘ra;
🎁 Eng ko'p kòrilganlik bòyicha;
🎁 Layklar soniga ko‘ra tanlanadi.

Har bir yunalishda bittadan  g'olib aniqlanadi.


💜 G'oliblarning shaxsiy kutubxonasiga bugungi kunda trendda bòlgan kitoblardan sovg'a qilinadi.
Yoki uning xohishiga kòra boshqa kitob yuboriladi.
(Viloyatlarga pochta qilinadi)

Hammangizga omad tilayman.
Shu postni ulashib yuborsangizlar ham mayli, qarshi emasman🙂

https://t.me/Altruistning_qizi

U kuni bir juda zerikdim. Shunchaki. Besabab.
Ehtimol, psixolog bilan gaplashsam, mendagi besabablikning sababini “Nimaga” savolini ketma-ket ko’ndalang qo’yib topib bergan bo’lardi.
Bilasanmi, men sababini ham bilishni xohlamadim.
Shunchaki.
Keyin senga telefon qildim. Yo’qsan.
Bekor yo’qolib qolding, ko’p gaplarni aytib bermoqchi edim. Ehtimol, yig’lab ham berardim, shunchaki.
Sen dardchil hammani yaxshi ko’rasan-ku.
Eshitasan-ku.
Sen yolg’iz odamlarni hurmat qilasan-ku.
Faqat sen ich-ichimdan qanchalar yolg’iz, telbavor odamligimni bilasan-ku.
Sen tushunasan-ku.
Lekin topolmadim.
Ablah!
Sen o’zim bilan o’zimni yolg’iz qoldirib ketding.
Endi esa shu yerga yozyapman, bilaman, sen baribir kuzatasan.
Esingdami, bir kuni menga “Avvallari odamlarda samimiyat, oqibat bor edi, hozir yo’q” deganding. Men esa “Hamma narsani boricha qabul qilib, ko’nikib yashash kerak” degandim. Ko’nmoq- mening ruhimga yot narsa o’zi. O’zimni shunday tutaman, ko’rsataman, ammo ishon, ichimda juda katta kurash ketadi o’shanda. “To’xta, sen bunday emassan-ku, emasding-ku, kimlarga o’xshab qolyapsan” deyman. Tashqi olamdan, odamlardan o’zimni asragim keladi. Bilasanmi, ular shunchalik yomonki, ba’zan yomon ko’rib qolishimga sal qoladi. Axir, ayt, odamlarni yomon ko’rib ular bilan yashab bo’ladimi? Axir bu Azob ku. Odamlarni bir-biriga muhabbat bog’lab turadi-ku, hayotingni aldab-suldab o’tkazib yuborishingga ko’maklashadi-ku, qilayotgan har ishingni go’zal qiladi-ku, ichingni to’ldiradi-ku, qutqaradi-ku…
Sen buni o’qiysan, bilaman. Shuning uchun shu yerda qoldiraman.
Meni menga qoldirma.
Nima bo’ldi deysanmi?
Hechnima.
Shunchaki.
Bir toza qalbli inson istayapman. Aldamaydigan, o’zgarmaydigan, xiyonat qimaydigan, malol olmaydigan, ayblamaydigan, yashashni o’rgatmaydigan, mendan nimadir manfaati bo’lmagan, o’zini menini namoyish qilish uchun mendan foydalanmaydigan, eshituvchi, tushungan va so’ng butunlay yo’qolib qoladigan odam istayapman.
Ayt, sendan boshqa menda yana qanday variant bor?
Kechir, doim faqat kerakligingda eslaganim uchun. Ammo, qara, qanday yaxshi olamning qayeridadir men uchun borliging.
Bilaman, hamma narsa o’tkinchi, hamma narsa. Biz ming chiranib yetganimiz ichki qoniqish- sekundlik lazzat. Keyin yana nimadir izlab tipirchilab qolamiz. Ozuqa, ichimizni to’ldiradigan ma’ni izlaymiz. Men senga bir joylarga borganim, tanishganim, yangi yozganlarim, avgustda chiqayotgan kitobim, miyamda qaynayotgan bema’nidan bema’ni fikrlarimni aytib bermoqchi edim.
Bilasanmi, uje Toshkentdan zerikdim. Boshimni urmagan eshigi, davrasi, bayrami, tadbiri qolmadi. O’zini intelegensiyaning biriman deb hisoblovchi aqllilardan zerikdim. Aslida ular hech nimani bilmaydi, ichi bo’sh, soxta odamlar ular.
Yana bir yangi shahar, yangi odamlar, yangi taassurotlar istayapman. Tojikistonga ketishimdan oldin, Ukraina elchixonasiga bordim. Ha, topding, yana o’sha gap. Ketmoqchiman. Ammo, bo’lmadi. Ketish yo’q ekan. Yana buni surishtirib ko’raman. Senga aytganmidim hamshiralikka o’qiganimni?
Ha, mayli qo’yaver, bu ham ahamiyatsiz.
Ma’nisizlik azob berayotgan, hech kim yordam berolmaydigan, hammasi yaxshi vaziyatda sen bilan gaplashishni istadim.
O’qi, meni izlab top.
Keyin yana vopshe yo’qolib ket!

Aslida ayni paytda Tillaniso bilan Tojikistonga qilgan sayohatimiz haqida yozmoqchi edim. Tanamdan hali ajoyib sayohatimizning shavqi tark etmagan bo’lsada, yozolmayapman. Chunki, yuragim yonyapti. O’zi shunaqa, men uchun aziz tushunchalardan biriga tegilsa, ruhiy barqarorligimni, tinchligimni yo’qotaman. Bugun ham shunday bo’ldi…
Bu tarix, paxta ishi haqidagi gaplar bilan bog‘liq. Bilasizmi, dunyodagi eng murakkab jarayonlardan biri bu – insonning ongini o’zgartirishdir. Bu yillab, puxta o’ylangan reja bilan, ta’lim orqali bosqichma bosqich amalga oshiriladi Sovet davri ideologiyasi eng, eng, eng puxta o’ylangan, o’z davrining eng kuchli olimlari jalb etilib o’ylab topilgan ideologiyadir. U ommani boshqarish uchun qo’l kelgan. O’sha davrni suvini ichgan istalgan odam bilan gaplashing men bugun tanishgan ustoz tarixchi gaplarini qaytaradi “Gugurt bir tin bo’lgan bla, bla, bla” Bu insonning yap-yangi qo’shgani ‘‘Paxta ishi‘‘ haqida “O’zimiz aybdormiz, markaz alda, qo’shib yoz demagan” mazmunidagi gapi bo’ldi.
Shu joyiga jaydaricha qilib oshirib so’ksangda!
Bo’yniga ilingan million-million tonna paxtani qayerdan olsin meni xalqim, havodanmi? Bor imkonini qilib paxta yetishtirib, yig’ishtirib, yetkazib berib evaziga olgan pulini burnidan ikki martalab buloq qilib chiqarib olishgan-ku. Orol quridi- uning bugungi ahvoli butun Markaziy Osiyo uchun xavf. O’zbekistonning yer unumdorligi pasayib, eng pastga qulagan. Tomorqangga nima eksang sun’iy o’g’itsiz bir nima pishmaydi. Yerning kuchi yo’q. Azaldan o’troq yashab, dehqonchilik bilan shug’ullanib kelgan ota-bobomdan qolgan yerlarning unumdorligini, tirik jonini kim, nima uchun sug’urib oldi? O’sha siz va siz kabilar hamon maqtab jag’i tushadigan sovetlar emasmi? “Paxta ishi” da qancha oddiy mehnatkash o’zbekning yostig’i quridi? Nima ular aybdormi shunda?!
Bu ideologiya qanday viruski, qonini, jonini surgan qonxo’r shovinistlarni buncha sevadilar? Axir, yaxshi yashamoq degani faqat qorningning to’qligi emas-ku! Axir, inson hayvon emas-ku to’q qornini osmonga ko’tarib yotadigan! O’zbek, tojik qadimdan bir xalq, bir oila bo’lib yashagan, uni kim ajratdi? Nima maqsadda ajratdi, fikrlamaysizmi? Qaysi bosqinchi begona xalq yeriga uni obod qilaman deb bostirib kirgan? XIX-XX asrlar dunyoni kuchli davlatlar tomonidan har qanaqa yo’l bilan bo’lsa ham bo’lib olish asri edi. Markaziy Osiyoning boy yerlari ana shu kuchli davlatlarning ko’zini o’ynatgan. Doim xomashyo yetkazib beradigan joy bo’lganmiz, doim. Hatto hozir ham. Et-tirnoqdek xalqlarimizni ajratib bo’lib tashladilar, oltinimiz, paxtamiz, boyligimizni tashib ketdilar, millat inteligensiyasini qirib tashladilar – siz esa ularni maqtaysiz! Mening jabrdiyda, mehnatkash xalqimga aybni ag’darasiz. Menga qiziq, nechinchi yilga borib sovet davrini maqtaydigan siz kabilar butkul qirilib bitadi?
Qachon u davrga sig’inuvchilardan butkul qutilamiz?
Qachon xalqlarimiz qonida uxlab yotgan milliy g’urur asriy uyqusidan uyg’onadi?
Balki, sizga o’xshagan ustoz maqomidagi insonlar anglab yetishi va yosh avlodga o’rgatishi kerakdir?
Ha, bizning ijtimoiy-siyosiy muammolarimiz ko’p. Hammasini hal qilish mumkin – agar bir xalq bo’lib birlashsak. Undan oldin esa Xalq bo’lib shakllanishimiz kerak. Hozir hammamiz tarqoqmiz, qo’roqmiz, milliy g’urur yo’q…
Vatan tushunchasi nisbiy narsa. Men xalqimizni yaxshi ko’raman, shu xalqni oddiy bir farzandi sifatida. Balandparvoz so’zlarni ishlatishni istamayman, chunki Vatan tushunchasi atrofidagi so’zlar qiymati tushurib yuborilgan. Har bir millat o’zligini anglashi, ilm bilan kuchayishi kerak. Shundagina qul bo’lmaydi. Yo’qsa, osmondan tushgan ozodligini ko’tarolmay, tilini osiltirib sobiq xo’jayinining oldiga yugurib boraveradi.

P/S suhbatimiz videosini qo‘ymadim. U kishi bergan savollarimga javob berish o‘rniga gapni burdi, yo’qsa yuqoridagi fikrlarimni o’zlariga aytgan bo’lardim.

P/P/S Xalq bo‘l elim, bo‘lmasa bo‘lmaydi.

Bugun kichkina bratishkam qishloqqa ketdi. Ketayotganidan xursandligidan xayrlashmasdan ham taksiga o‘tirvoldi. Uning yoshida mening eng katta orzum Toshkentga borish, parklarda uchish edi. U bo‘lsa bu shahardan ‘‘qochganday‘‘ ketdi.
Nime shunaqa?😒

Bugun uzoq kutilgan bir ijodiy yangilikni e‘lon qilmoqchiman😊