دوستان میخوام داستان یک معجزه روبراتون بگم. من سه چهارسال پشت کنکوربودم. رتبه هام بالای سی هزارمیشدهربار. هیچ انگیزه ای نداشتم. زندگیموباخته بودم. ترازقلمچیمم چهارهزاربود. موج طعنه ها و تحقیرها بسمتم روان بود. وضعیت روحیم داغوووووووون ….چی بگم…مرگ روترجیح میدادم. هرروز بدترازقبل… میخواستم ولی انگارنمیشد…انگارنمیتونستم درس بخونم… انگار حسی درونم بود که نمیذاشت درس بخونم… حالم بدبود بد به معنای واقعی. ولی سال اخر یه خورده وضعیتم بهترشد درحدی که ترازقلمچیم اومدروپنج هزارهمین وتموم. ولی بازم اختصاصیام درحد بیست سی درصد . تازه گاهی زیرده درصد. وعمومیام فقط بالای پنجاه بود. دینیو گاهی میتونستم بالای هشتادبزنم همین. بخداوندی خدا راست میگم. قسم میخورم . تا سه هفته مونده به کنکور وضعم همین بود. ولی بخدا سه هفته مونده به کنکور انگار معجزه بزرگی درزندگیم رخ داد. باتمام وجودم گریه کردم و ازخودخدا کمک خواستم…ازخودش….ازخودش خواستم.. و خواستم…اراده کردم… وخداکمکم کرد…بخداشد…چیزی مثل معجزه…انگارحافظم صدبرابرشده بود…روزی شاید بیست وچهارساعتشو درس میخوندم. نمیدونم چندتاتست زدم. خودمم نمیدونم شایداونقدرزیاد که حسابش ازدستم دررفت. ولی یادم میاد تمام تستهای سال 89 به بعد تمام رشاه هارو بررسی کردم دونه به دونه. و زیستو چندبارمرورکردم. میدونیدسوالات هرسال تقریبا مشابهه و باتکراراونا به تسلط خواهیدرسید. این روزا مثل شب امتحان کنکورمیمونه . مطمئن باشید میتونیدقبول شید. شماانقدباهوش هستیدکه قطعامیتونید. توروخدابسه دیگه انقدناامیدی… من ازناامیدی متنفرم… ازحس یاس و ناامیدی متنفرم. توروخدابسه …بخاطر ارزویی که تودلته بلندشو. به خودت رحم کن. اون ارزوی قشنگ تو دلتو نکشوووارزوهاتو دفن نکن… بذار تو یک معجزه باشی…توخودت همون معجزه ای باش که میخوای تودنیارخ بده … ته داستان من این بود که من درنهایت پارسال پزشکی قبول شدم و هیچ کس باورنمیکرد… بچه ها میدونم شاید باورتون نشه ولی باورکنیدراست میگم. تک تک جملاتم عین حقیقته. فقط میخواستم بگم من دقیییییییییییقا حال شمارودرک میکنم و میخوام بگم بخدامیشه تو همین مدت کوتاه هم رتبتونو چندین هزارتا جابجاکنید. هشتاددرصدکنکوریا این روزای اخر میبرن. کسایی برنده ان که این روزا بخونن همین. یک لحظه الان با یک روز قبل عیدبرابره. من تجربه کردم که میگم. پس این افکار ناامیدانه مزخرفو بریزدور. پاشو. بخدامیتونی
@JangeYekMahe