Дайди ...мен уни шаҳарнинг гавжум кўчаларида тез-тез учратиб турардим.Аммо,у ҳақида ёзаман деб ҳеч ўйлаб кўрмагандим. Бугун яна ҳар доимгидек ўқишга кеч қолиб борардим,қадамларим ерга тегар тегмас ҳаракат қилар,ҳамма нарсани шошганимдан унутиб қўйгандим...Олдимдан: -укам, бир минутга мумкинми,укажон-деган овоз эшитилди,таққа тўхтадим.Бу ўша эди,ҳа ҳудди ўзи. Ҳа-дедим мулойим,-эшитаман гапиринг!Бу суҳбат,бу дийдор у билан биринчи марта эмасди,мен уни гоҳ тунда,гоҳ кундуз, гоҳ кўчада, гоҳ уйимнинг олдида афтода ҳолда учратардим.Қишнинг совуқ кунлари атрофга қаҳрини сочар,шамол қиличи нақ юзингни кесиб юбораман дерди.У енгил кийинган,бош кийимини кўзларигача тушириб олган,шарфи орасидан ювилмагандан сарғайиб кетган тишлари кўриниб турарди. Енгил қўлимни сиқди: -укажон,узр йўлдан қўйдим,кўп вақтингни олмайман,бир илтимосим бор...агар йўқ демасанг.майли- дегандай бош чайқадим. -укажон-елкамга қўлини қўйди,қўлининг устида жуда катта чандиқи бор эди-шу десанг оилам йўқ, яқинда хотинимдан ҳам айрилиб қолдим...чой пулими,нон пулими,ёрдам қила оласанми? Шу пайтда уни шундай ёмон кўриб кетдимки,чунки,ўтган сафар кўришганларимизда у онасидан,ўғлидан...энди,хотинидан.Сўнг миямга турли ҳил ҳаёллар тиним бермади: наҳот онаси,хотини бор вақти ҳам тиланчилик қилса,у кўзларимга шундай ёмон одам бўлиб кўриниб кетди.Чўнтагимда пул ушлаган қўлим чиқмай қолди,ўзимни ундан ҳам ёмон кўриб кетдим,алдоқчи одамга ҳайф бир тийин ҳам,ҳайф! -узр,ака узр,пулим йўғеди-я... -майли,укажон майли,бўпти соғ болу кетди.Узоқлашмасимдан яна унинг овози эшитилди:-укажон бир минутга мумкинми.Кейинги одамни тўхтатди.Мен унинг виждони ҳақида ўйладим, балким, бордир.Кап-катта одам, агар унинг виждони бўлганда, мендан бир марта пул олгандан кейин,кейинги сафар уялиб юзини беркитарди.Йўқ, у жуда эркин,у жуда озод.Ҳеч нарсадан тап тортмайди...Мана бир неча кундирки ишларим чаппасига кетяпти,кеч қоляпман,улгурмаяпман,битмаяпти ишларим... Ҳар галгидек бугун яна ўқишга кеч қолиб,шошиб бораётган эдим.Узоқдан машинанинг кескин тўхтаган овози,бир жойга йиғилиб қолган оломоннинг ерга қараган юзи, афсус ичра сўзлаётгани эшитила бошлади. Югуриб ҳамма турга жойга бордим,машинананинг пачоқ бўлган олди йўлдаги светафорни йиққан,одамлар ичра оралаб ўтишим билан йўлда юзи танимас даража қон бўлиб кетган,ерга чалқанча ётган бир кишини кўрдим.Уни ҳеч ким танимасди.Нафас олаяптими кўришди,йўқ жони узилган. Мен қўрқиб кетдим,ҳа жуда қўрқиб кетдим,бу ўша, айнан ўзи, йиғламсираган кўзларимни четга олдим,катта чандиқли қўлидан танидим,ҳа бу ўша.Буни нафақат бир мен танидим,яна бир одам таниди,унинг суҳбатига ногоҳ қулоқ солдим: -вой,бечора бу қўшнимиз ахир,тўкилай деб турган уйида ногирон қизини боқиш учун кун бўйи кўчадан келмайди, 96 йилдаги зилзилада хотини,онасидан ажралган,бечора,қисмати шу экан,жойи жаннатда бўлсин...худо раҳмат қилган бўлсин! ...мен бошимни қуйи солиб уйга жўнадим,ўзимни айблардим.Ҳеч қачон ўзимни кечира олмасам керак,ҳеч қачон,ҳеч қачон...бўғзимга аччиқ бир нима тиқилиб келаверди.Виждон кимда йўқ эканини ўйладим. Уй олдидa, яқинда олган «инамарка»сига ҳали бола укамни коптўги тегиб лой бўлганини кўриб, уришаётган қўшнимиз кўзимга ёмон одам бўлиб кўриниб кетди...жоҳил одамлар бунчалар кўп, қаҳри қаттиқ,виждони йўқ...
📖
@Kasting_hikoya 📖