"КӨЗЛЕРИҢ..."

Ҳәп заматта қалдым неге өзгерип?!
Қыялыма қыйлы-қыйлы сөз келип.
Буныңдайын ҳалға алдын түспеппен,
Ойландырды мени қара көзлериң...

Еки көзиң еки түрли нур шашып,
Бирин кулки, ал биреўин муң басып
Турғандайма өмириңнен сыр ашып?!
Жан бойыма салды жара көзлериң...

Тыным таппай уқпағанша сырыңды,
Тынысымды умытаман бурынғы.
"Тәрийпле" деп йош-илҳамым жулынды,
Өзгелерден болды дара көзлериң...

Бир көзиңде сәўлеленген өткен күн,
Түни бойы тынбай көз жас төккен күн,
Жүрегиңди жүйесиз-ақ сөткен күн,
Қуўаныштан ашқан ара көзлериң...

Я болмаса ашыўлысаң өмирге,
Я биреулер жара салған көңилге,
Исенимди мәжбүр болып көмиўге,
Қәлби-дүняң болған пара көзлериң...

Ал биринде, келешектен үмит бар,
"Болғайман" деп "мол бахытқа гирибдар"
Сезимиңди тоңдырмасын суўықлар,
Тек жыллы нур шашсын қара көзлериң...

Баҳадыр Байназаров.
Өжет✍ 21.05.2021