Фарғонада Мадаминбек қўрбошининг исми тилларга тушиб, халқ меҳрини қозонгач, у ҳақда турли шеърлар ижод қилинади. Улардан бири Ҳожихон Махсум томонидан Мадаминбекка тақдим қилинади. У Мадаминбекнинг болаликдаги дўсти, сабоқдоши бўлган. Ҳатто, Мадаминбек у билан бирга илм ўрганиш учун Бухорога жўнамоқчи бўлади. Бироқ, Мадаминбекнинг бошидан ўтган савдолар - туҳмат билан Сибир қилиниши - бу режанинг амалга ошишига монеълик қилади.
Халқ ўз қаҳрамонига юксак баҳо беради, унга эътиқоди баланд бўлади. Шеърни ўқир эканмиз жараёнида бунга гувоҳ бўламиз:
Муҳаммад Аминбек салoмат бўлсин,
Вужуди ҳамиша фарoғат бўлсин.
Худoни ҳабиби рафoқат бўлсин,
Тамoми иши ҳам карoмат бўлсин,
Қилган кoри–бoри ибoдат бўлсин.
Ҳуруж айлади Мурғунoн шаҳридан,
Ҳамма бўлди ҳайрoн мунинг аҳдидан.
Мубoрак oтидир Муҳаммад Амин,
Анга дер ҳамма oфарин, oфарин.
Бу куфoр элига шижoат ўлсин.
Азиз жoнини беқарoр айлади,
Ғазoтга ўзини нисoр айлади,
Кишининг аҳдига хўб вафo айлади,
Набию валиларни ёр айлади,
Қилган кoри–бoри ибoрат бўлсин.
Кўп ўтмай Мадаминбек шаҳид этилади. Фарғона халқи аза очади, мард ўғлони ҳақида куйлайди:
Марғилоннинг бозорида
Тиллақош равотлар қани?
Гўрўғлининг Ғиротидай
Беклар минган отлар қани?
Фарғонажон, Фарғонажон,
Ботирлар туққан онажон!
Мадаминбекнинг диёрида
Юраги ёнган зотлар қани?
Жаннатмакон дерлар сени,
Жаннатмаконлар қани?
Томлари томга туташган
Гул шоҳимардонлар қани?
Фарғонажон, Фарғонажон,
Ботирлар туққан онажон!
Ер чангитган, от ўйнатган,
Полвон ўғлонлар қани?
Нега маъюс, нега жимсан,
Сен онамсан, сен синглимсан,
Ким эдинг-у, энди кимсан,
Нодири давронлар қани?
Халқ ўз қаҳрамонига юксак баҳо беради, унга эътиқоди баланд бўлади. Шеърни ўқир эканмиз жараёнида бунга гувоҳ бўламиз:
Муҳаммад Аминбек салoмат бўлсин,
Вужуди ҳамиша фарoғат бўлсин.
Худoни ҳабиби рафoқат бўлсин,
Тамoми иши ҳам карoмат бўлсин,
Қилган кoри–бoри ибoдат бўлсин.
Ҳуруж айлади Мурғунoн шаҳридан,
Ҳамма бўлди ҳайрoн мунинг аҳдидан.
Мубoрак oтидир Муҳаммад Амин,
Анга дер ҳамма oфарин, oфарин.
Бу куфoр элига шижoат ўлсин.
Азиз жoнини беқарoр айлади,
Ғазoтга ўзини нисoр айлади,
Кишининг аҳдига хўб вафo айлади,
Набию валиларни ёр айлади,
Қилган кoри–бoри ибoрат бўлсин.
Кўп ўтмай Мадаминбек шаҳид этилади. Фарғона халқи аза очади, мард ўғлони ҳақида куйлайди:
Марғилоннинг бозорида
Тиллақош равотлар қани?
Гўрўғлининг Ғиротидай
Беклар минган отлар қани?
Фарғонажон, Фарғонажон,
Ботирлар туққан онажон!
Мадаминбекнинг диёрида
Юраги ёнган зотлар қани?
Жаннатмакон дерлар сени,
Жаннатмаконлар қани?
Томлари томга туташган
Гул шоҳимардонлар қани?
Фарғонажон, Фарғонажон,
Ботирлар туққан онажон!
Ер чангитган, от ўйнатган,
Полвон ўғлонлар қани?
Нега маъюс, нега жимсан,
Сен онамсан, сен синглимсан,
Ким эдинг-у, энди кимсан,
Нодири давронлар қани?