جولیت میچل، فمینیست برجسته‌ی بریتانیایی، مقاله‌ی مشهوری دارد به نام «زنان: طولانی‌ترین انقلاب». وقتی داشتیم برای شماره‌ی یک آماده می‌شدیم و منابع را می‌خواندیم و می‌دیدیم مبارزات و مقاومت‌های زنان در دوران معاصر چه‌قدر جسورانه و مهم بوده، و البته می‌دیدیم که برای چه مطالبات به‌ظاهر ساده‌ای چه کوشش‌هایی لازم بوده، مدام عنوان مقاله‌ی میچل به ذهن‌مان می‌آمد و به خودمان یادآوری می‌کردیم مقاومت‌های زنان در این روزها و سال‌ها چه پیشینه‌ی درخشان و طولانی‌ای دارد و هنوز چه‌قدر باید از آن‌ها و درباره‌شان یاد بگیریم. دوست داریم شما هم موقع شنیدن شماره‌ی یک، عنوان این مقاله را به یاد داشته باشید.
برای نوشتن روایت اصلی شماره‌ی یک از این منابع استفاده کردیم:
انقلاب مشروطه ایران، ژانت آفاری، ترجمه‌ی رضا رضایی، بیستون، 1385.
چرا محو شد از یاد تو نامم؟، افسانه نجم‌آبادی، ترجمه‌ی شیرین کریمی، بیدگل، 1400.
جنبش حقوق زنان در ایران، طغیان، افول و سرکوب از 1280 تا انقلاب 57، الیز ساناساریان، ترجمه‌ی نوشین احمدی خراسانی، اختران، 1384.
تاریخ اجتماعی زنان در عصر قاجار، گردآوری سمیه‌سادات شفیعی، ثالث، 1400.
@RadioModakheleh
