ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ
(СЕВГИ САРОБЛАРИ…)
Ёз кечаси. Соливой зовур бўйига чиқди-да, сигарет тутатиб, бўтанадан бўтанага сакраб сайраётган қурбақаларга қулоқ тутди. Ҳа, узоқ кутиб ўтириши мумкин эмас. Беш-олти дақиқа ичида учрашув жойига етиб бориши лозим. Йўқса Майсара кириб кетиб қолиши тайин. Аксига олгандек, учрашув жойи ҳам Дўлта устанинг томорқаси бурчагида. У ерга тахтадан баланд қилиб қурилган деворни ошиб, ундан сўнг маккажўхориларни оралаб ўтилади. Маккажўхори оралаб юриш эса осон эмас. Ҳаммёғингга сўта соқоллари ёпишиб қолади.
— Хайрият, тўйга бир ҳафта қолди. — дея шивирлади Соливой соқол ёпишиб қичиша бошлаган елкаларини ишқалай-ишқалай. — Охирги марта қийналсам қийналибман. Тўйдан кейин эслаб юрадиган бўламан…
Ўйлаганидек, Майсара бурчакка қисилганча кўзлари тўрт бўлиб уни кутаётган экан. Соливой югуриб келиб севгилисини маҳкам қучиб олди.
— Кечир, пича кутдириб қўйдим. — дея ўзини оқлаган бўлди у. — Ўзинг тушунасан-ку, қишлоқ кўчасида юрганингни чоллар кўриб қолса, гап-сўз кўпаяди. Бунинг устига маккажўхоризор ҳам роса овора қилди. Поялари чирмашиб кетганми-ей бир-бирига!..
— Хафа бўлганим йўқ. — Соливойнинг елкасига бошини қўйиб жавоб қилди Майсара. — Менам ҳозиргина чиқдим… Укаларим ухламай хуноб қилишди.
— Нега хафасан? — сўради Соливой қизнинг иягидан тутиб.
— Хафамасман.
— Йўқ, олдинги сафаргидай чеҳранг очиқ эмас.
— Қоронғида чеҳрамни қаёқдан кўра қолдингиз?
— Сени чеҳранг ойданам ойдинроқ. Кўзимни юмиб кўраман уни.
— Бекор қиласиз…
— Нимага?..
Майсара йигитнинг қўлларини нари суриб ўзини орқага олди.
Батафсил👇
@chinozhayoti
(СЕВГИ САРОБЛАРИ…)
Ёз кечаси. Соливой зовур бўйига чиқди-да, сигарет тутатиб, бўтанадан бўтанага сакраб сайраётган қурбақаларга қулоқ тутди. Ҳа, узоқ кутиб ўтириши мумкин эмас. Беш-олти дақиқа ичида учрашув жойига етиб бориши лозим. Йўқса Майсара кириб кетиб қолиши тайин. Аксига олгандек, учрашув жойи ҳам Дўлта устанинг томорқаси бурчагида. У ерга тахтадан баланд қилиб қурилган деворни ошиб, ундан сўнг маккажўхориларни оралаб ўтилади. Маккажўхори оралаб юриш эса осон эмас. Ҳаммёғингга сўта соқоллари ёпишиб қолади.
— Хайрият, тўйга бир ҳафта қолди. — дея шивирлади Соливой соқол ёпишиб қичиша бошлаган елкаларини ишқалай-ишқалай. — Охирги марта қийналсам қийналибман. Тўйдан кейин эслаб юрадиган бўламан…
Ўйлаганидек, Майсара бурчакка қисилганча кўзлари тўрт бўлиб уни кутаётган экан. Соливой югуриб келиб севгилисини маҳкам қучиб олди.
— Кечир, пича кутдириб қўйдим. — дея ўзини оқлаган бўлди у. — Ўзинг тушунасан-ку, қишлоқ кўчасида юрганингни чоллар кўриб қолса, гап-сўз кўпаяди. Бунинг устига маккажўхоризор ҳам роса овора қилди. Поялари чирмашиб кетганми-ей бир-бирига!..
— Хафа бўлганим йўқ. — Соливойнинг елкасига бошини қўйиб жавоб қилди Майсара. — Менам ҳозиргина чиқдим… Укаларим ухламай хуноб қилишди.
— Нега хафасан? — сўради Соливой қизнинг иягидан тутиб.
— Хафамасман.
— Йўқ, олдинги сафаргидай чеҳранг очиқ эмас.
— Қоронғида чеҳрамни қаёқдан кўра қолдингиз?
— Сени чеҳранг ойданам ойдинроқ. Кўзимни юмиб кўраман уни.
— Бекор қиласиз…
— Нимага?..
Майсара йигитнинг қўлларини нари суриб ўзини орқага олди.
Батафсил👇
@chinozhayoti