https://kun.uz/48717634
Янги туғилган чақалоқ. Уни асраб авайлаб парвариш қиламиз. Совуқда шамоллаб қолмасин деб овора бўламиз, Ёзда эса терлаб кетмасин деб деразани очамиз, шамол киряпти деб яна ёпамиз, тегини алмаштирамиз, эракалаймиз, ўпамиз, қўлимизда кўтариб ухлатамиз.
Шу кунларда бир аелсифат махлук туғиб, билмадим қанақа қилиб хомиладор бўлган. Йигити бн ўйнашиб беникох бўлиб қолганми, ёки ночорлигидан эри билан келишиб бу ишни қилганми, хуллас нима қилишни билмай шу совуқда, янги туғилган чақлоқни оқар сувга обориб отиб юборибти.
Тасаввур қилинг. Ўша ерга кетишидан олдин, камида 2-3 соат олдин бу қарорга келган бўладику. Шу вақт бола йиғлаб қолгандир, уни эмизган, овутган, ухлатган. Кейин кийинтириб авайлаб кўтариб кўчага чиққан. Ўша сувгача мошинада боргандир, қўлида боласи бор, юзига қараб кетгандир. Нималарни ўйлаб кетган а ўшанда?
Сувга болани кўтариб яқинлашиб келганда, бола секин инжиқланиб овоз ҳам чиқаргандир, одаммас эса уни "бўлди бўлди, тишшш тишшш тиишшш деб овутгандир ҳам йиғлаб қолмасин деб.
Ва ўша ваҳший вақт келди. Она бола билан қирғоқда. Бола манимча уйқуда, онасини бағрида, она хидини билиб, бемалол ўзини энг хавфсиз жойдалигини сезиб ухлаб ётибти. У беғубор, балки совуқдан ширин бурунчалари қизариб ҳам қолгандир.
Одаммас эса ўнга қараган, чапга қараган, ҳеч ким йўқлигига амин бўлиб, қўлидаги бир чақалоқни ахлат каби кучи борича сувга қараб улоқтирган.
Бола сувга тушгунча уйқуда ҳам бўлгандир, хавода учиб кетиб хали уйғонишга ҳам улгурмай, гуууууууурс этиб сувга тушади. Қўрқанидан уйғониб бақиришни бошлаганда, бир неча сониялар ичида сув оғзидан кириб, нафас йўлларини босиб, товушиниям ютиб юборади.
Болажон... нафас етмай роса типирчилагандирсан а? Лекин ўша пайт ҳам, сан ўша одаммасни қидиргансан. Нажотинг ўшани қалби, хиди бўлган, ўша ерни сан хавфсиз деб билгансан.
Жаннатларга яхши етиб ол. Йиғлаттинг бегона бўлсанг ҳам.
Янги туғилган чақалоқ. Уни асраб авайлаб парвариш қиламиз. Совуқда шамоллаб қолмасин деб овора бўламиз, Ёзда эса терлаб кетмасин деб деразани очамиз, шамол киряпти деб яна ёпамиз, тегини алмаштирамиз, эракалаймиз, ўпамиз, қўлимизда кўтариб ухлатамиз.
Шу кунларда бир аелсифат махлук туғиб, билмадим қанақа қилиб хомиладор бўлган. Йигити бн ўйнашиб беникох бўлиб қолганми, ёки ночорлигидан эри билан келишиб бу ишни қилганми, хуллас нима қилишни билмай шу совуқда, янги туғилган чақлоқни оқар сувга обориб отиб юборибти.
Тасаввур қилинг. Ўша ерга кетишидан олдин, камида 2-3 соат олдин бу қарорга келган бўладику. Шу вақт бола йиғлаб қолгандир, уни эмизган, овутган, ухлатган. Кейин кийинтириб авайлаб кўтариб кўчага чиққан. Ўша сувгача мошинада боргандир, қўлида боласи бор, юзига қараб кетгандир. Нималарни ўйлаб кетган а ўшанда?
Сувга болани кўтариб яқинлашиб келганда, бола секин инжиқланиб овоз ҳам чиқаргандир, одаммас эса уни "бўлди бўлди, тишшш тишшш тиишшш деб овутгандир ҳам йиғлаб қолмасин деб.
Ва ўша ваҳший вақт келди. Она бола билан қирғоқда. Бола манимча уйқуда, онасини бағрида, она хидини билиб, бемалол ўзини энг хавфсиз жойдалигини сезиб ухлаб ётибти. У беғубор, балки совуқдан ширин бурунчалари қизариб ҳам қолгандир.
Одаммас эса ўнга қараган, чапга қараган, ҳеч ким йўқлигига амин бўлиб, қўлидаги бир чақалоқни ахлат каби кучи борича сувга қараб улоқтирган.
Бола сувга тушгунча уйқуда ҳам бўлгандир, хавода учиб кетиб хали уйғонишга ҳам улгурмай, гуууууууурс этиб сувга тушади. Қўрқанидан уйғониб бақиришни бошлаганда, бир неча сониялар ичида сув оғзидан кириб, нафас йўлларини босиб, товушиниям ютиб юборади.
Болажон... нафас етмай роса типирчилагандирсан а? Лекин ўша пайт ҳам, сан ўша одаммасни қидиргансан. Нажотинг ўшани қалби, хиди бўлган, ўша ерни сан хавфсиз деб билгансан.
Жаннатларга яхши етиб ол. Йиғлаттинг бегона бўлсанг ҳам.