🟠 شلنبرگ و استدلال احتجاب الهی به نفع خداناباوری

🔸 به رغم این واقعیت که در تاریخ الهیات فلسفی, مسئله احتجاب الهی به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است, در دهه های اخیر شاهد بسط استدلال جدید و ظاهرا قدرتمندی علیه وجود خداوند بر مبنای این مسئله بوده ایم. دو دلیل را میتوان برای این بسط جدید برشمرد:

♻️ 1. دفاع مبتنی بر اختیار و حمله پلانتینگا به تقریر استنتاجی مسئله شر, این استدلال را بسیار ضعیف کرده است, اگرچه استدلال مذکور هنوز زنده است. همچنین تقریر استقرایی مسئله شر که توسط ویلیام رو بسط یافته است که پاسخ خداباوران به رو چنان قدرتمند بوده است که او ناچار تقریر جدیدی از استدلالش را بر مبنای مسئله احتجاب الهی شکل داده است.

♻️ 2. در نیمه دوم قرن بیستم, بسیاری از خداباوران به جای تمرکز بر رویکرد الهیات طبیعی برای اثبات وجود خداوند, بر تجربه دینی به عنوان ابزاری قابل اعتماد برای باور پیدا کردن به وجود خداوند تمرکز کردند.

🔸 جان شلنبرگ اولین فردی بود که در سال 1990, استدلالی را درباره مسئله احتجاب الهی مطرح کرد. خلاصه استدلال به این شرح است:

🧩 اگر خدایی عاشق وجود داشته باشد, همگان باید قادر باشند رابطه ای عاشقانه با وی برقرار کنند.
🧩 اگر انسانها در برابر این کار مقاومت نکنند, باید به نحوی موفقیت آمیز وارد چنین رابطه ای شوند.
🧩 این رابطه دو جانبه و نیازمند باور به خداوند است.
🧩 افرادی معقول و بی تقصیر وجود دارند که مقاومتی در برابر این رابطه ندارند و ظرفیت چنین رابطه ای را دارند اما به آن دست نمی یابند و در نهایت به وجود خداوند باور ندارند.
🧩 بنابراین خدایی مهربان وجود ندارند.
🎯 در نتیجه خدا وجود ندارد.

📚 کتاب انسان و خدای محجوب
🖌 نوشته دکتر ابراهیم آزادگان
📝 ترجمه یاسر خوشنویس
صفحه 21_23

---------------------------------
🆔 @theismschool