𑑍 𝖤𝗌𝗉𝗈𝗂𝗋

دوست عزیز؛
من آدمی نیستم که چیزی رو چندصد بار برای کسی تکرار کنم حتی اگه برام شخص مهمی باشه!
پس اگر یک بار بهت راجب یه موضوعی میگم و هرچی که میدونمو میزارم جلوت انتظار دارم در بهترین حالت به حرفایی که زدم فکر کنی چون دلیل و تجربه داشتم از چیزایی که بهت گفتم!
وقتی میبینم هیچ ارزشی برای حرفا و چیزایی که بهت گفتم نشون نمیدی دفعه بعدی وجود نداره، حتی اگر دلم بخواد کمکت کنم بخاطر رفتاری که دیدم میزارم خودت هرکار میخوای بکنی.
چرا؟!
چون یک بار کمکت کردم و تو دقیقا بی اهمیتی مطلقو بهش دادی پس دیگه تکرارش نمیکنم، پس لطفا نظرمو راجب خودتون یهو عوض نکنید!
ممنون.

یجوری هیچی از فیزیک نمیفهمم که در راستای پاس کردن این درس به شک افتادم؛
و همچنان از دوستای عزیزم کاپوچینو و قهوه کمال تشکرو دارم که همراهی میکنن با من تا کلاسو بگذرونیم در جوار هم.

خب حالا اون هشت نفری که نمیان 50 شیم خودشون بیان.

Bienvenido a mi casa
¡Hola!

مرسی اومدین
خیلیم خوش اومدین.

اون سه نفری که نمیان 40 شیم خودشون بیان‌.

چقد‌داشتن‌یه‌همچین‌چری‌های‌کیوتایی‌خوبه؛🍒

قدم های ضعیف و مرددشو به سمت کتابخونه گوشه اتاقش کشید و درست جلوی قفسه کتابا چند ثانیه ای مکث کرد.
دستشو جلو برد و کتاب مورد علاقش رو که مثل همیشه خودنمایی میکرد از بین بقیه کتابا بیرون آورد و دستی روی جلدش کشید
"شازده کوچولو" ...
نفسشو با آهی بیرون داد و سرشو کمی به سمت شونش کج کرد تا دیدش به کتاب تو دستش بهتر باشه، سر انگشتاشو دو طرف برگه های کتاب گذاشت و شانسی یکی از صفحه ها رو باز کرد:
"شازده کوچولو پرسید: با غم از دست دادنش چطور کنار بیام؟
روباه جواب داد: اول مطمئن شو بدست اورده بودیش..."
با چشماش خط به خط نوشته داخل صفحه رو دنبال کرد و با ضرب دستش کتابو بست. نفس لرزونشو بیرون داد و دوباره نگاهی به کتاب انداخت.
انگشتشو بین برگه های کتاب کشید و یکی از صفحه ها رو باز کرد، اینبار قبل از اینکه حواسش به نوشته ها پرت بشه، افتادن چیزی از لای برگه های کتابش نظرش رو جلب کرد.
هیچ تصوری نداشت، یادش نمیومد چی رو بین صفحه کتاب مورد علاقش قایم کرده بود، اما مطمئن بود چیز مهمیه، اگر مهم نبود هیچوقت راهش به صفحه های کتاب شازده کوچولو نمیخورد..
اروم روی زانوهاش نشست و نگاهی به جلوی پاش انداخت، با دیدن عکس دونفره ای چند ثانیه با مکث سرجاش موند.
دستشو جلو برد و عکسو از روی زمین برداشت، دوباره وایساد و دستشو بالاتر اورد، اینبار زیر نور ماهی که از پنجره وارد اتاق میشد میتونست آدمای داخل عکسو تشخیص بده..
لبخند ضعیفی روی لبای بی رنگش جا گرفت و به عکس خیره موند، وقتی به خودش اومد احساس خفگی میکرد، نفس میکشید اما چیزی راه گلوشو بسته بود...
شخص دوم توی عکسو به خوبی میشناخت، مگه آدم میتونه کسی که بهش دلباخته رو نشناسه؟!
به آرومی عکسو به لباش نزدیک کرد و جایی نزدیک صورت شخصو از روی عکس بوسید.
چشماش میسوخت اما مجال اشکی شدن نمیداد، کتابو با دست دیگش بالا آوردو نوشته داخل صفحه رو با صدای گرفته و شیرینش زمزمه کرد:
"شازده کوچولو پرسید: از کجا بفهمم وابسته شدم؟
روباه جواب داد: تا وقتی که هست نمی فهمی....."
با تموم کردن جمله دست از جنگیدن با خودش برداشت و به اشکاش اجازه داد تا گونه های رنگ پریدشو خیس کنن؛
تمام زحماتش هدر رفته بود، تمام تلاشایی که کرده بود تا اون آدمو به یاد نیاره، اما حالا،
اون برگشته بود...!

-واراها؛🖤

نمیدونم از اون باید بدم بیاد یا از خودم؛
شاید نباید از هیچکدوممون بدم بیاد، نه من مقصر بودم که دوسش داشتم، نه اون مقصر بود که دوسم نداشت...
دلم میخواد خوشحال باشه، اما کاش میشد خوشحالیشو کنار خودم ببینم، نه کنار یه ادم دیگه، ادمی که از شانس خوبش خیلی تو دلش جا باز کرده...
کاش قدرشو بدونه، مراقبش باشه...
کاش خوشحال باشن....
خوشحال بمونن...
همین؛🖤

چه ایده باحالیه.

حتما چری؛
خب، من اسمم واراهاس که معمولا وارا صدا میزنن، معنی اسممو تو پیامای بالاتر گفتم میتونی بخونی از اونجا.
17 سالمه و تایپم ISTP عه.
به قول بعضی از عزیزان درونگرای وحشی با رگه مهربون و این داستانا که بگذریم،
رشتمم تجربیه و اینکه اگه چیز دیگه ای دلت میخواست بدونی بهم بگو تا بهت بگم؛ 🤍