Usmon Nosir ( Bagʻishlov)
Koʻzlaridan yoshi oqib,
Qoldi,yolgʻiz,shoʻrlik — ona.
Yigʻladi ortingdan boqib,
Koʻzyoshlari — dona-dona.
Qoʻl siltadi Nosir otang,
Ukang bilmasdir — behush.
Bilgani edi ahvoling tang,
Goh hayolda,boʻlmish,tush.
Zor koʻzlari senga qarar,
Ketyapsan — qalblarni yulib.
Sarvinozing xomush oʻtrar,
Goh seni eslaydir — kulib.
Uzoq ketding bagʻrimdan,
Uzoq boʻldi masofalar ham.
Ayb oʻttimi-yo biror kimdan,
Indamasdi,soʻrasalar ham.
Magʻrur ketti jonbozlik qilib,
Yerga yuzlanib turar hayron.
Beayb odamni boʻyniga ilib,
Hayotini qilib kettilar vayron.
Yolgʻiz onaning qalbi tilindi,
Oʻksidi,oʻrtandi,oh..necha yillar.
Yoʻqliging Usmon juda bilindi,
Sen yoʻqda ozor,chekkan dillar.
She'rlaring hayotdan soʻzlab,
Onajonim,Vatan deydi goh.
Sen yozgan soʻzlar minglab,
Zolimlarning qalbidagi dogʻ.
Sen yaratgan shon asarlar,
Bir gullagan ikki gullaydi.
Oʻqigan inson oʻzi bilarlar,
Shul san'atingni qoʻllaydi.
Kel,uchaylik — osmonlarga,
Bagʻrimiz kengku,olam-olam.
Bormaylik biz gumonlarga,
Yashagin deng,yasha bolam.
Bu soʻzlarim dildagi otash,
Yondirgan bu Usmon Nosir.
Davom qilib ijodda soʻrash,
Hikmatiydan oldin va hozir.
Soʻz qalblarni belanchagi,
Aldanadi shirin gaplarga.
Shoirga kerak shoir koʻmagi,
Koʻchiramiz sekin daftarga.
Men tanladim gʻubor yoʻlini,
Xalq deb yonsin bu tanim.
Yigʻlaganda,koʻzlar yoshini,
Koʻrmagay endi Vatanim.
Sen haq yoʻlda chekib ozor,
Ketding.Kulding — soʻngi on.
Tunlar qon qusib yurar chogʻing,
Senga kimlar qilishdi boʻgʻton.
Bu soʻzlarim dildagi otash,
Yondirgan bu Usmon Nosir.
Davom qilib ijodda soʻrash,
Hikmatiydan oldin va hozir.
R.Hikmatjon
Kanal: @hikmatiysherlari
Koʻzlaridan yoshi oqib,
Qoldi,yolgʻiz,shoʻrlik — ona.
Yigʻladi ortingdan boqib,
Koʻzyoshlari — dona-dona.
Qoʻl siltadi Nosir otang,
Ukang bilmasdir — behush.
Bilgani edi ahvoling tang,
Goh hayolda,boʻlmish,tush.
Zor koʻzlari senga qarar,
Ketyapsan — qalblarni yulib.
Sarvinozing xomush oʻtrar,
Goh seni eslaydir — kulib.
Uzoq ketding bagʻrimdan,
Uzoq boʻldi masofalar ham.
Ayb oʻttimi-yo biror kimdan,
Indamasdi,soʻrasalar ham.
Magʻrur ketti jonbozlik qilib,
Yerga yuzlanib turar hayron.
Beayb odamni boʻyniga ilib,
Hayotini qilib kettilar vayron.
Yolgʻiz onaning qalbi tilindi,
Oʻksidi,oʻrtandi,oh..necha yillar.
Yoʻqliging Usmon juda bilindi,
Sen yoʻqda ozor,chekkan dillar.
She'rlaring hayotdan soʻzlab,
Onajonim,Vatan deydi goh.
Sen yozgan soʻzlar minglab,
Zolimlarning qalbidagi dogʻ.
Sen yaratgan shon asarlar,
Bir gullagan ikki gullaydi.
Oʻqigan inson oʻzi bilarlar,
Shul san'atingni qoʻllaydi.
Kel,uchaylik — osmonlarga,
Bagʻrimiz kengku,olam-olam.
Bormaylik biz gumonlarga,
Yashagin deng,yasha bolam.
Bu soʻzlarim dildagi otash,
Yondirgan bu Usmon Nosir.
Davom qilib ijodda soʻrash,
Hikmatiydan oldin va hozir.
Soʻz qalblarni belanchagi,
Aldanadi shirin gaplarga.
Shoirga kerak shoir koʻmagi,
Koʻchiramiz sekin daftarga.
Men tanladim gʻubor yoʻlini,
Xalq deb yonsin bu tanim.
Yigʻlaganda,koʻzlar yoshini,
Koʻrmagay endi Vatanim.
Sen haq yoʻlda chekib ozor,
Ketding.Kulding — soʻngi on.
Tunlar qon qusib yurar chogʻing,
Senga kimlar qilishdi boʻgʻton.
Bu soʻzlarim dildagi otash,
Yondirgan bu Usmon Nosir.
Davom qilib ijodda soʻrash,
Hikmatiydan oldin va hozir.
R.Hikmatjon
Kanal: @hikmatiysherlari