•○ ادامه خطبہ《۳۳》نهج البلاغہ○•
.۳_شکوه از فتنه گری قریش؛مرا با قریش چه کار.به خدا سوگند!آن روز که کافر بودند با آنها جنگیدم،و هم اکنون که فریب خوده اند،با آنها مبارزه میکنم.دیروز با آنها زندگی میکردم و امروز نیز گرفتار انها می باشم.به خدا سوگند!قریش از ما انتقام نمی گیرد جز به آن علت که خداوند ما را از میان انان برگزید و گرامی داشت.ما هم آنان را در زندگی خود پذیرفتیم،پس چنان بودند که شاعر گفته است:﴿به جان خودم سوگند هر صبح شیر صاف نوشیدی و سر شیر و خرمای بی هسته خوردی.ما این مقام و عظمت را به تو بخشیدیم در حالی که بلند مرتبت نبودی.و در اطراف تو با سواران خود تا صبح نگهبانی دادیم و تو را حفظ کردیم﴾.🌸