Haddan tashqari o'ziga bo'lgan ishonch faqat sohaga endi kirib kelganlarda bo'ladi. Aynan o'sha ishonch bilan agentlik ochishga harakat qilishadi, aynan o'sha vatda katta-katta sohaviy rejalar qo'yiladi. Tajribali dizaynerlarga chetdan qaraganda bu kulguli tuyuladi. Lekin boshidan shu ishonch bo'lmasa shunchaki sohani tashlab ketishadi, g'oyalar yarim yo'lda qolib ketadi. Shu boshlang'ich ishonchni sohaviy tajriba yig'ib olish uchun eng qulay vaqt deb hisoblayman. Chunki shu vaqtda ko'proq harakat va kamroq bosh qotirish bo'ladi. Har qanday harakat esa - tajriba.

Bu post Danning Kryuger sindromi haqida emas, ko'proq tajriba yig'ilib borishi bilan sohaviy motivatsiya yo'qolishi haqida. Daninning kryuger versiyasida bu holat "stabillik". Sohaviy tomonlama stabil holatga tushish, ortiqcha emotsiyalarga berilmaslik. Lekin menda bu ko'proq stabillik bilan emas, demotivatsiya bilan bo'glanib qolgan. Tajriba bilan birga perfeksionizm, eng yaxshi ish qilish hohishi, haddan tashqari fikrlarni, ishlarni, g'oyalarni filtr qilib tashlash skili ham keladi. Bir tomondan qarasak bu yaxshi. Lekin bu cheksiz davom etadi. Atrofga qarasak ko'pchilik yoshi katta/tajribali hamkasblarimizda sohaviy motivatsiya juda past, yoki butkunlay yo'qolgan. Menimcha buni "stabillik" deyish qiyin.

Yechimga kelsak — bilmayman. Agar shu ishonch ortib ketish etapida bo'lsangiz, maksimal foydalanib qolish kerak, agentlik ochmoqchimisiz? Tajribangizdan kelib chiqib mijozlar qatlamini tanlab harakat qilib ko'ring, 3 oydan keyin yopilib ketishini bilsangiz ham. Sohaviy kontent qilishni istasangiz — bu ham yaxshi fikr, tajribangizni yetarli deb hisoblamasngiz ham. Har qanday holatda ham bu umuman hechnima qilmagandan ko'ra ancha yaxshiroq.

Komment kritika va diskussiya uchun ochiq, fikringizni qoldirishingiz mumkin.

@mahamadkhodjaevs