"سرگیجه‌های‌تنهایی‌من" — @srgiijee Telegram-kanali

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

30 Jun 2020, 16:19

«ماهی که بر خشک اوفتد، قیمت بداند آب را.»

24 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

30 Jun 2020, 16:18

شَــبـدَر? dan repost

سلام بر تو که معنای عشق را می دانی. پس به هر که دلت را به دست گرفت سلام مرا برسان و بگو "مقدارِ یارِ هم‌نفس، چون من نداند هیچ‌کس / ماهی که بر خشک اوفتد، قیمت بداند آب را.."

606 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

30 Jun 2020, 14:47

ولی بیاین قبول کنیم که؛ غمِ بزرگ، مالِ خود آدمه.

41 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

30 Jun 2020, 13:30

گفت همیشه که نباید غم و غصه بزرگ باشه که آدم‌و خیلی اذیت کنه، یه وقتایی یه خار ریز توی دستت که نه می‌بینیش و نه میشه بیرونش بیاری، از صدتا خار درشت بدتره؛راست میگفت.

50 0 0

دارم عادت می‌کنم. به غذای سرد خوردن. به غذای سرد را چندین بار خوردن. به غذا نخوردن حتی. دارم به همه‌چیز عادت می‌کنم. شبیه آن معلمِ بازنشسته که به انسولین‌هایش عادت کرده. عادت کرده و دیگر دردش هم نمی‌گیرد. اما درد دارم. عادت کرده‌ام ولی درد دارم. این یکی دیگر نسخه‌ی پیشرفته‌ی مازوخیستی مسخره است. عادت کردن و درد کشیدن و خوش نبودن باهاش. شبیه آقا یونس که به حبه‌های تریاکش عادت کرده و دیگر مثل قبل سرخوش نمی‌شود از خوردنشان. عادت کردن مخرب‌ترین اتفاق است. هیجان را از بین می‌برد. همه‌ی آن ذوقی را که تجربه‌ی اتفاق‌های اول دارد، از بین می‌برد و بدن را سِر می‌کند. بدنم سِر شده و حتی به این هم عادت کرده‌ام. به سِر شدگیِ ماهیچه‌های کم‌حجمم. به غمگینیِ نگاهم. به شادیِ بعد از گلِ تیم محبوبم. دارم عادت می‌کنم و نمی‌دانم این؛ چقدر خوب نیست. شاید هم خوب باشد اصلن. نمی‌دانم. خیلی چیزها نمی‌دانم. مثلن نمی‌دانم وقتی به غم عادت کردم چگونه می‌توانم غمگین‌تر شوم و اشک بریزم. اشک برای سبک شدن. برای رها شدن. برای غمگین شدنی پیچیده‌تر. امیدوارم به اشک ریختن عادت نکنم. اشک آخرین سلاح است چون. آخرین موهبتِ این انسانِ پیچیده‌ی غم‌گسار.
#کامل_غلامی

66 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

30 Jun 2020, 01:48

«قبل از طلوع، تاریکیه اما گاهی وقتا فقط تاریکیه.»

65 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 23:49

نایکتوفیلیا dan repost

تکلیف ماهایی که سالی یبارم شبا بدون دغدغه و حال خوب نخوابیدیم چیه؟
کی میخواد جبران کنه تموم این شب بیداریارو؟‌‌‌...

298 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 22:56

فقط اونجا که میخونه؛
«سفید پوشیده بودم با موی سیاه، اکنون سیاه جامه‌ام با موی سپید».
به نظرم بشر هنوز نتونسته بهتر از این یک تراژدی عشقی رو توضیح بده؛ میشه با این جمله سال‌ها یه گوشه مچاله شد و گریه کرد.

71 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 22:56

Khaab Dar Bidaari — Farhad

06:18

70 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 21:15

چی شد يهو ؟
ما خورديم به تاريكی ، گير كرديم توش ، انگار
كه يه خواب بد رو هرروز ببينی ، بپری از خواب
اما اين از خواب پريدنم يه خواب باشه ، و هی
تكرار شه .
از جلوي آيينه بلند ميشم .
يك دفعه وسط حرف های عادی يكی از دوست‌هام
از تو می پرسه كه: چی شد يهو ؟
من چه جوری به همه حالی كنم
ما خورديم به تاريكی و خوابمون برد ،
تصادف كرديم…

71 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 19:20

به قولِ علیرضا آذر «زندگی را سخت مجبورم.»

65 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 18:25

_

67 0 0

سرگیجه‌های‌تنهایی‌من

29 Jun 2020, 08:39

یجایی هست تو فیلم که شهرزاد میگه:
« بذار منم یه دفعه گله کنم. بذار منم یه بار بگم خسته‌م، خسته ام فرهاد. به ته ته وجودم رسیدم و میخوام تو اینو بدونی. چرا همه تون فکر میکنید من وجودم از آهنه؛ خط نمیفته، ترک نمیفته. تمام جونم پر از ترکه، دست بهم بزنی فرو می ریزم.»
همونجام الان…

115 0 0