#eslash
Hali tartibli yozishni yaxshi bilmagan 10-11 yoshlarimdan bo'lsa kerak kundalik tutaman. Oxirgi 9 yilligim hozir ham bor.
Ora-orada yoshlikdagi fikrlarimni bilmoqchi bo'lsam, o'qib turaman: ba'zi fikrlar hali ham salmog'ini yo'qotmagan, 15 yoshim menga nasihat qilayotgandek bo'ladi. Ba'zilari esa o'ta kulgili. Kichik-kichik narsalardan buyuk muammolar yasagan, shuni yengib o'tishga bir dunyo vaqt sarflagan bo'laman, buni diydiyo bir nechta kundalikda davom etganidan bilaman. ))
Birinchi marta muzeyga borganim, abituriyentligim, imtihondan o'tishim, qaysi paytda qaysi shoirni ko'proq o'qiganim, litsey paytim asosan inglizcha yozganim, bir necha yil o'tgach, o'sha kundalikni lug'at bilan o'qiganim, teatr biletim, institut tomonidan chet elga yuborilishim, sayohatlar, bir safar samalyotdan qolib ketganim...
O'sha kundalikni qayta o'qiganda diktantni tekshirgandek o'zimni o'zim ruchka bilan tekshirgan ham ekanman.
Kundalikka yozish kerak.
Bu - emotsiya bilan yozayotgan paytingizda siz uchun yaxshi antistress vazifasini bajaradi.
Bu - yozish sababli fikrni tartiblab olishni, yozuvli nutqni o‘stirish imkonini beradi.
Bu - yillar avval yozib qo'yilgan hayotiy rejalarni qayta ko‘rib chiqib, ularning qanchasini bajara olgan yoki bajara olmaganingizni hisob-kitob qilish imkonini beradi.
Bu - qayg'uli bo'lsin, quvonchli bo'lsin Sizni shakllantirgan kunlarni eslatib turuvchi, hayotingizning yozuvda muhrlangani bo'ladi.
Bu - yillar o‘tgach, kichkina o‘zingiz (younger self) bilan miriqib suhbat qilish imkonini beradi. )
P.S. telefondagi "zametka" vaqtinchalik narsa ekan, qoluvchi emas. telegramdagi shaxsiy kanal-ku, undan ham omonatroq.
Hali tartibli yozishni yaxshi bilmagan 10-11 yoshlarimdan bo'lsa kerak kundalik tutaman. Oxirgi 9 yilligim hozir ham bor.
Ora-orada yoshlikdagi fikrlarimni bilmoqchi bo'lsam, o'qib turaman: ba'zi fikrlar hali ham salmog'ini yo'qotmagan, 15 yoshim menga nasihat qilayotgandek bo'ladi. Ba'zilari esa o'ta kulgili. Kichik-kichik narsalardan buyuk muammolar yasagan, shuni yengib o'tishga bir dunyo vaqt sarflagan bo'laman, buni diydiyo bir nechta kundalikda davom etganidan bilaman. ))
Birinchi marta muzeyga borganim, abituriyentligim, imtihondan o'tishim, qaysi paytda qaysi shoirni ko'proq o'qiganim, litsey paytim asosan inglizcha yozganim, bir necha yil o'tgach, o'sha kundalikni lug'at bilan o'qiganim, teatr biletim, institut tomonidan chet elga yuborilishim, sayohatlar, bir safar samalyotdan qolib ketganim...
O'sha kundalikni qayta o'qiganda diktantni tekshirgandek o'zimni o'zim ruchka bilan tekshirgan ham ekanman.
Kundalikka yozish kerak.
Bu - emotsiya bilan yozayotgan paytingizda siz uchun yaxshi antistress vazifasini bajaradi.
Bu - yozish sababli fikrni tartiblab olishni, yozuvli nutqni o‘stirish imkonini beradi.
Bu - yillar avval yozib qo'yilgan hayotiy rejalarni qayta ko‘rib chiqib, ularning qanchasini bajara olgan yoki bajara olmaganingizni hisob-kitob qilish imkonini beradi.
Bu - qayg'uli bo'lsin, quvonchli bo'lsin Sizni shakllantirgan kunlarni eslatib turuvchi, hayotingizning yozuvda muhrlangani bo'ladi.
Bu - yillar o‘tgach, kichkina o‘zingiz (younger self) bilan miriqib suhbat qilish imkonini beradi. )
P.S. telefondagi "zametka" vaqtinchalik narsa ekan, qoluvchi emas. telegramdagi shaxsiy kanal-ku, undan ham omonatroq.