دقیقا
همین دیشب میخواستم همه چیز رو ترک کنم
اما سرندیپیتی گوش کردم و پر از آرامش شدم
به سبکی باد و به نرمی ابر.
تصور رقص برای من راحتی رو به ارمغان میاره مخصوصا توی تاریکی.
من از ساز ویولون بیشتر لذت میبرم اما پیانو هم یه چیز دیگس
تداعی آواز مرگ و نغمه ققنوس با کلاویه های پیانو زیباترین اتفاق زمان غمه.
حرفی ندارم....
به قدری زیبا زدی که تونستم کشیده شدن انگشتای ظریفت روی سطح سرد پیانو رو حس کنم♡
قفلی جدیدم...