گرامافون سلام. يادته بهت گفتم میترسم آدم جدیدی وارد زندگیم بشه چون از رفتن و از دست دادنشون میترسم میدونی؟ آدما با این هدف به وجود اومدن که برن. حالا یا با مرگ میرن یا جوری میرن که آرزو میکردی کاش مُرده بودن. شاید بهترین راه اینه که تنها باشم. برای آدمی مثل من که کسی درکم نمیکنه و قبل از اینکه حتی تلاش کنن بفهمن من چی میگم منو قضاوت میکنن تنهایی بهترین اتفاقِ زندگیه. وقتی حرف از تنهایی میزنم یعنی میخوام خودم برای خودم باشم. اینکه یاد بگیرم از هیچکس انتظار موندن و با من بودن رو نداشته باشم. موقع خوشیام، برای خودم شاد باشم و وقتی غمگین‌ترین موجود جهانم خودم غم‌خوار خودم باشم. باید جوری زندگی کنم که هیچوقت مثل Rue تو Euphoria به کسی نگم:
“you fucking left me when i was at my lowest”
بعضی وقتا با خودم فکر میکنم یه خط دور خودم بکشم و نذارم هیچکس ازش رد بشه. آدما رو مثل تماشاچی‌هایی فرض کنم که وایسادن پشتِ اون خطِ نامرئی و نگاهم میکنن و پاپ کورن میخورن. شاید اگه از همه ى آدما از اول همین انتظار رو داشتم، الان هیچوقت انقدر غمگین نبودم. پس موزیکِ امشبو پخش كن :)
#گرامافون