خشم و عذاب الهی قرار دارند.
اما بهتر و اولی تر این است که مؤمن بر دینش پایداری کند، هرچند این امر به قتل وی بینجامد، از همین روی علما اجماع دارند بر این‌که: اگر کسی بر کفر اجبار می‌شود و عمل به عزیمت را انتخاب کرده تن به کشته شدن می‌دهد، نزد خدای عزوجل از کسی که رخصت را انتخاب کرده، پاداش بزرگتری دارد.
اما در این میان، بعضی از موارد (شروط و موانع تکفییر) مورد اختلاف علما قرار گرفته اند، مثلا مسئله ی "جهل" از اینگونه موارد اختلافی است. آیا داشتن جهل شخص موجب می شود تا ما او را تکفییر نکنیم، بعنوان مثال شخصی از روی جهل به شرک اکبر مبتلا می شود، آیا او بخاطر جهلش کافر نمی شود؟ یا می شود؟!
در پاسخ به این سوال، علما نظرات مختلفی داشته اند:
- برخی گفته اند: او کافر است، زیرا جهل مانع از تکفیر شخص نمی شود.
- برخی دیگر گفته اند که: جهل مانع تکفییر می شود.
- برخی دیگر گفته اند: ما به ظاهر حکم می کنیم، او چون اعمال مشرکین را انجام می دهد پس از نظر ما مسلمان نیست، ولی حکم آخرت وی با خداست. ولی با ابنحال نباید ذبایح آنها را خورد یا با آنها ازدواج نمود.
- بعضی گفته اند که: علمای آنها تکفییر می شوند زیرا جهل در مور آنها روا نیست، ولی عوام الناس تکفییر نمی شوند، ولی با ابنحال نباید ذبایح آنها را خورد یا با آنها ازدواج نمود.
و هریک از آنها دلایلی را برای خود می آورند، و شما می توانید کتابهای قطوری را در خصوص این مبحث بیابید که به بررسی این مسئله ی اختلافی پرداخته اند.
ما بصورت مختصر در فتاوای (1041) و (3885) و (3409) و (4762) بعضی از این دیدگاهها را آورده ایم.
حال بنظر شما نتیجه ی این اختلاف چه خواهد بود؟
بعضی از علما حکم به کفر و ارتداد و مباح بودن خون گروهی را می دهند، ولی بعضی دیگر چنین نظری ندارند و ..
بخاطر همین مسئله است که می بینیم بعضی از علما روافض غالی را تکفییر می کنند.
البته باید توجه داشت که علما از قدیم بین شیعه و رافضی تفاوت قائل شده اند، شیعه کسی است که ادعای خلافت علی رضی الله عنه را بعد از پیامبر صلی الله علیه وسلم دارند، ولی در دیگر مسائل اصولی با مسلمین اختلافی ندارند، مانند فرقه ی زیدیه که علما نماز خواندن پشت سر آنها را جایز و ازدواج با آنها را روا می دانند. اما روافض کسانی هستند که: صحابه و خلفا را لعن و تکفییر کرده و به امهات المومنین لعن و ناسزا می گویند (در نزد بعضی از علما، این موارد جزو نواقض اسلام هستند، از جمله اتهام به ام المومنین عایشه رضی الله عنها).. و بعدها فرقه هایی از آنها منشعب شد که اولیا و ائمه را صفات خدایی دادند و بقیه شرکیاتی که متاسفانه امروزه هم وجود دارند.
از اینرو ممکن است بعضی از علما – نه از دید مسئله ی عذر به جهل - بلکه از این زاویه به قضیه ی تکفیر روافض نگاه کرده اند که روافض با تشیع متفاوت است، و از نظر آنها رافضی کافر است ولی شیعه فرقه ای منحرف ولی مسلمان و ..
پس این مباحث مربوط هستند به اجتهاد و آرای علما، و شما باید با این پیش برداشت ذهنی به اینگونه فتواها نظر کنید و عجله کردن جایز نیست.
اما بهتر و اولی تر این است که مؤمن بر دینش پایداری کند، هرچند این امر به قتل وی بینجامد، از همین روی علما اجماع دارند بر این‌که: اگر کسی بر کفر اجبار می‌شود و عمل به عزیمت را انتخاب کرده تن به کشته شدن می‌دهد، نزد خدای عزوجل از کسی که رخصت را انتخاب کرده، پاداش بزرگتری دارد.
اما در این میان، بعضی از موارد (شروط و موانع تکفییر) مورد اختلاف علما قرار گرفته اند، مثلا مسئله ی "جهل" از اینگونه موارد اختلافی است. آیا داشتن جهل شخص موجب می شود تا ما او را تکفییر نکنیم، بعنوان مثال شخصی از روی جهل به شرک اکبر مبتلا می شود، آیا او بخاطر جهلش کافر نمی شود؟ یا می شود؟!
در پاسخ به این سوال، علما نظرات مختلفی داشته اند:
- برخی گفته اند: او کافر است، زیرا جهل مانع از تکفیر شخص نمی شود.
- برخی دیگر گفته اند که: جهل مانع تکفییر می شود.
- برخی دیگر گفته اند: ما به ظاهر حکم می کنیم، او چون اعمال مشرکین را انجام می دهد پس از نظر ما مسلمان نیست، ولی حکم آخرت وی با خداست. ولی با ابنحال نباید ذبایح آنها را خورد یا با آنها ازدواج نمود.
- بعضی گفته اند که: علمای آنها تکفییر می شوند زیرا جهل در مور آنها روا نیست، ولی عوام الناس تکفییر نمی شوند، ولی با ابنحال نباید ذبایح آنها را خورد یا با آنها ازدواج نمود.
و هریک از آنها دلایلی را برای خود می آورند، و شما می توانید کتابهای قطوری را در خصوص این مبحث بیابید که به بررسی این مسئله ی اختلافی پرداخته اند.
ما بصورت مختصر در فتاوای (1041) و (3885) و (3409) و (4762) بعضی از این دیدگاهها را آورده ایم.
حال بنظر شما نتیجه ی این اختلاف چه خواهد بود؟
بعضی از علما حکم به کفر و ارتداد و مباح بودن خون گروهی را می دهند، ولی بعضی دیگر چنین نظری ندارند و ..
بخاطر همین مسئله است که می بینیم بعضی از علما روافض غالی را تکفییر می کنند.
البته باید توجه داشت که علما از قدیم بین شیعه و رافضی تفاوت قائل شده اند، شیعه کسی است که ادعای خلافت علی رضی الله عنه را بعد از پیامبر صلی الله علیه وسلم دارند، ولی در دیگر مسائل اصولی با مسلمین اختلافی ندارند، مانند فرقه ی زیدیه که علما نماز خواندن پشت سر آنها را جایز و ازدواج با آنها را روا می دانند. اما روافض کسانی هستند که: صحابه و خلفا را لعن و تکفییر کرده و به امهات المومنین لعن و ناسزا می گویند (در نزد بعضی از علما، این موارد جزو نواقض اسلام هستند، از جمله اتهام به ام المومنین عایشه رضی الله عنها).. و بعدها فرقه هایی از آنها منشعب شد که اولیا و ائمه را صفات خدایی دادند و بقیه شرکیاتی که متاسفانه امروزه هم وجود دارند.
از اینرو ممکن است بعضی از علما – نه از دید مسئله ی عذر به جهل - بلکه از این زاویه به قضیه ی تکفیر روافض نگاه کرده اند که روافض با تشیع متفاوت است، و از نظر آنها رافضی کافر است ولی شیعه فرقه ای منحرف ولی مسلمان و ..
پس این مباحث مربوط هستند به اجتهاد و آرای علما، و شما باید با این پیش برداشت ذهنی به اینگونه فتواها نظر کنید و عجله کردن جایز نیست.