Abyss of Ideas

بنظرم بر خلاف ظاهر موسیقی راک اش بیشتر شبیه مناجات " کیر کگور " مملو از تنش ایمانی است و با قدرت کلمات و موسیقی راک انگار می خواهد جهان اطرافش را با این فریاد های غیر عقلانی منفجر کند ، مناجات ابراهیم در ترس و لرز یا دعاهای کگر را خوانده اید؟! چیزی کم از ستایش جنون نیست ... فکر کنم شعر این آهنگ رو به طرف شیشه پرتاب کنید شیشه می شکند!

هر گامی که برمی دارم کفن می زنم
خالی کردن هر قولی
هر انگشتی را به سمت من نشانه می رود
مثل ساقی تعقیب کننده منتظر می ماند
چه کسی روی انگشت استراحت می کند
اکنون قتل ، مسیری که نامیده می شود باید منتظر بماند
فقط به خاطر اینکه پسر آمده است

عیسی ، سوت نمیزنی
چیزی جز گذشته و انجام شده؟
عیسی ، سوت نمیزنی
چیزی جز گذشته و انجام شده؟

چرا نمی توانیم هوشیار باشیم؟
من فقط می خواهم این کار را از نو شروع کنم
و چرا نمی توانیم برای همیشه بنوشیم؟
من فقط می خواهم این کار را از نو شروع کنم

من فقط یک دروغگوی بی ارزش هستم
من فقط یک بی عقل هستم
من فقط شما را پیچیده می کنم
به من اعتماد کن و زمین بخور
در تو مرکزی خواهم یافت
آن را جویده و می روم
من برای بالا بردن شما کار خواهم کرد
فقط به اندازه ای که شما را پایین بیاورد

مادر مریم ، زمزمه نمی کنی؟
چیزی جز آنچه گذشته و انجام شده است
مادر مریم ، زمزمه نمی کنی؟
چیزی جز گذشته و انجام شده

چرا نمی توانیم هوشیار باشیم؟
من فقط می خواهم این کار را از نو شروع کنم
و چرا نمی توانیم برای همیشه بخوابیم؟
من فقط می خواهم این کار را از نو شروع کنم
چرا؟

من فقط یک دروغگوی بی ارزش هستم
من فقط یک بی عقل هستم
من فقط شما را پیچیده می کنم
به من اعتماد کن و زمین بخور
در تو مرکزی خواهم یافت
آن را جویده و می روم

به من اعتماد کن
به من اعتماد کن
به من اعتماد کن
به من اعتماد کن
به من اعتماد کن

چرا نمی توانیم هوشیار باشیم؟
من فقط می خواهم کارها را از نو شروع کنم
و چرا نمی توانیم برای همیشه بخوابیم؟
من فقط می خواهم این کار را از نو شروع کنم
چرا؟
من آنچه را که می خواهم می خواهم
من آنچه را که می خواهم می خواهم
من آنچه را که می خواهم می خواهم
من آنچه را که می خواهم می خواهم
@Abyssofideas

تجربه من از خواندن تاملات دکارتی هوسرل مثل چشم چرانی به کندن لباس های یه خانم بود که ببینم تا کجا می خواهد این خانم بی پروا پیش برود!
هدف نهایی هوسرل در متن این هست که به اگوی دکارتی مانند یه بداهت Evidenz برسد یعنی به چیزی که قابل دیدن ، شناختن و ارائه باشد ، خب در ابتدا مثل دکارت فرض رو می گذارد که حسیات اش بهش دروغ می گویند و اجسام اطراف فقط شبحی هستند که بهش عرضه می شود در ادامه جهان موجود را هم تعلیق می کند تا اینکه به من دکارتی می رسد ولی این " من " هم مجموعه ای از رویا ها و آگاهی ها بهم ناپیوسته است که در خود یا دیگری و تاریخی هست که دایره های تو در تویی را تشکیل می دهند که هم درون هم اند و هم بیرون ! پس خود آگهی دکارتی  را هم تعلیق می کند و به چیزی به اسم نوئسیس که مجموعه ای از آگاهی های فردی ، رویا و خاطرات است می رسد و ابژه هایش به چیزی به اسم نوئما قلمداد می شود که خود را در فرم های مختلف نمایش می دهد ولی باز هم به تببین ثابت و مشخصی نمی رسد ! می خواهد آنها را در مفهوم زمان و قصدیت وارد بداهت Evidenz بسازد ولی باز هم این مفاهیم را نسبی توصیف می کند! روش فلسفی هوسرل واقعا عجیب هست یه مفهومی رو می سازد ولی خودش اونو خراب یا ناقص می کند ، من آدمی ندیدم که اینطور اولین دشمن خودش باشد ؛ بقول خودش (در تامل دوم گزینه ۲۰)
بواسطه نقض شناخت ما نیست که زیسته های آگاهی فاقد روابط و عناصر نهایی قابل تعریف ثابت اند بلکه این حیطه به سیلان هراکلیتوسی تعلق دارند و تعریف چنین عناصری به طرزی معقول نمی تواند مطرح بشود...
در نهایت دغدغه هوسرل برخلاف کل تاریخ فلسفه رسیدن به چیزی بعنوان مفهوم ثابت یا بداهت Evidenz یا حکم قطعی نیست بلکه رسیدن به نحوه ارتباط هست