Błaszczykowsky

#تجربه
#خارج_از_بحث

من ساعت از خواب بیدار شدنم خیلی متغیر هست، یعنی ممکنه یک روز ۵ صبح از خواب بیدار بشم و خیلی روزا ۵ صبح رو از اونور ببینم ( ۵ صبح بخوابم ).

اما فرقی نمی‌کنه چه ساعتی بخوابم و اکثراً ۶ ساعت، میزان خوابی هست که دارم.

حالا اینارو گفتم که به یک داستان جالبی برسم؛
توی لینکدین پر شده از پست‌های احمقانه اینستاگرام و متأسفانه یک سری از افراد هم توی دام این پست‌ها افتاده لایک و هدف گذاری و ... می‌کنند. (احتمالاً تا الان فهمیدید موضوع چیه)

کلی پست لینکدین مد شده که؛ رفتارهای مهم میلیاردها ۹۹٪ هم روی ساعت بیداری هست.
همشون هم قبل از ۶ صبح از خواب بیدار میشوند.

میگم احمقانه‌اس؛ شاید مخالف باید اما من منطقی حرف‌ میزنم.
پدر من از ۱۸ سالگی تا قبل از فوت کردنش هرروز ۴:۳۰ دقیقه صبح بیدار می‌شد؛ ولی هیچ وقت یک میلیاردر نشد.
۹۰٪ کارمندها قبل از ۶ صبح از خواب بیدار می‌شوند ولی هیچکدوم میلیاردر نیستند.

اما هیچکس راجب رفتارهای مهمتر از خواب حرف نمیزنه چرا ؟

قبل از اون بگم؛ شخصاً از زندگی‌نامه خوندن و فیلم زندگی‌نامه دیدن متنفرم؛
من یکبار زندگی می‌کنم و به سبک خودم، اصلا دوس ندارم زندگیم شبیه کسی باشه

۱- هدف :
بنظرم هدف از هرچیزی مهم‌تر هست.
کلی مصاحبه توی سال‌های مختلف دیده شده و کلی هم توی رفتارها دیدیم، هرکسی سر راه اهداف شما قرار بگیره باید با بلدوزر از روش رد بشید.

۲- مشورت بگیرید، اما نهایتاً خودتون تصمیم گیری کنید :
یک چیزی توی سال‌های اخیر جا افتاده (بازم ازین اینستاگرام‌ها)؛
اگر میخوای پورشه سوار بشی، از یک پراید سوار پیروی نکن

که خب منطقی اینم خیلی احمقانه‌اس، تجربیات آدم‌ها بسیار بسیار با ارزش هست، حتی تجربیات شکست خورده اون‌ها شما مشورت می‌کنی که تجربیات افراد رو ازشون بکشی بیرون حالا اگر طرف به جایگاه ویژه‌ای نرسیده تو می‌تونی دلیل شکست کارش رو ببینی و اون کار رو نکنی

۳- مراقبت از هدف اصلی :
هدف داشتن خیلی قشنگ هست، اما مراقبت از هدف خیلی مهمتر هست، من شخصاً درگیر دوتا مشکل بزرگ هستم هم ADHD دارم و هم شدیداً درگیر Nerd Snipping هستم.

مورد اول (ADHD) توی سال‌های اخیر بهش اسم قشنگ دادند و تکنیک درمان اومده براش و ... من از اواخر دوران راهنمایی تا ۲۳ سالگی شدیداً درگیرش بودم و همه هم می‌گفتند تمرکز نداره و حواس‌پرت هست و ...
توی ۲۳ سالگی تصمیم گرفتم از ADHD و Nerd Snipping خودم سو استفاده کنم و الان هر دو مورد رو نه تنها بد نمی‌بینم که موهبت هست برام.

بطور خلاصه، من برای ADHD خودم هم هدف گذاشتم، بجای اینکه به چیزای مختلف بزنم ازش روی یادگیری استفاده می‌کنم، قطعاً شما وقتی یک کتاب رو شروع می‌کنید خوندن اگر خوشتون بیاد اون رو کامل میخونید.
من همیشه ۵-۶ کتاب رو حداقل باهم و همزمان میخونم و توی هرکدوم فقط ۵ صفحه‌ می‌خونم و قبل از اینکه ADHD بخواد اذیتم بکنه میرم روی کتاب بعدی و ...

برای Nerd Snipping هم همچین راهکاری رو دارم، بجای اینکه بذارم باقی افراد با سوال‌هاشون حواسم رو پرت کنند.
خودم هرروز ۱۰-۲۰ سوالی که برام پیش اومده رو می‌نویسم؛ وقتی یکی با سوالش حواسم رو پرت می‌کنه نگاهی به لیست سوالات خودم می‌کنم و درجا برمی‌گردم به مشکلات خودم.

۴- منطقی باشید.

این روزا با توجه به علاقه خیلی‌ها به فوتبال در مورد بازیکنی به اسم یامال (اگر اشتباه نگم) زیاد صحبت می‌شه؛ کلی آدم که میگن یامال ۱۶ سالش هست فلان، تو توی ۲۴ سالگیت هم هیچی نشدی و ...

که خب اگر این بحث بصورت جدی مطرح بشه؛ به من یک چیز رو خیلی دقیق منتقل می‌کنه.
شخصی که این حرف رو زد فقط و فقط یک احمق هست.
یک بازیکن فوتبال ۳۰ به بعد شروع افت کیفیت‌اش هست نهایتاً هم تا ۴۰ سالگی می‌تونه خوب ادامه بده.
اما بر خلاف اون یک scientist تازه از ۳۰ سالگی شروع رشدش هست یا یک business person از ۴۰ سالگی به بعد برند شخصی رو ساخته و شروع کسب درآمد بالاش هست و ...

هرچیزی زمان خودش رو داره؛ اگر موفقیت توی سن پایین هدف هست مسیر اشتباه رو وارد نشوید.


۵- شبکه‌سازی

داشتن شبکه‌ای از آدم‌های حسابی دور و بر خودتون بسیار بسیار مهم هست، از آدم‌هایی که هیچ چیزی بهتون اضافه‌ نمی‌کنند فاصله بگیرید تا وقت بیشتری رو برای آدم‌های مهم بگذارید.
این چیز یاد دادن، قطعاً همیشه توی رشته خودمون نیست
این بحث هم مثل موضوع یادگیری از تجربیات هست، ما تشنه کسب تجربیات دیگران هستیم.
یک وقتایی با یک معتاد میشینی؛ تا بهت بگه چه تجربه‌ای باعث کارتون خواب شدن و اعتیاد شدید و ...‌اش شد

یک وقتایی با مدیر فنی یک شرکت بزرگ می‌شینی تا ببینی چطور به اهدافش رسید، و یا اینکه حتی خودتو بهش معرفی کنی تا اگر نیرویی توی تخصص تو لازم داشت تو توی ذهنش باشی.

دفعه آخری که سیل اومد خیلی فکرم مشغول بود که چجوری میشه مردمی که کنار رودخونه هستن رو مطلع کرد. به خاطر باغ-رستوران‌های زیادی که درست در حریم رودخونه هست، هم تعداد افراد زیاده هم اطلاع‌رسانی به همشون مشکله. جاده چالوس ازین لحاظ تقریبا بی‌ماننده در کل کشور. یه مدت گذشت و یادم رفته بود. تا اینکه یکی از مناسبت‌های حکومتی پیش اومد، یادم نیست روز قدس یا ۲۲ بهمن. دیدم دیگه مثل زمانی که خودم در جهل مرکب بودم و شرکت‌کننده فعال این تظاهرات‌ها بودم خبری از بلندگوهای سیار نیست! پس صدای این نعره‌های ضداستکباری از کجا میاد؟ نگو رفتن کلی هزینه کردن و تجهیزات بی‌سیم صوتی خریدن. در تمام طول مسیر تظاهرات، بالای هر تیر چراغ برق یه بلندگو نصب کردن، که برقش رو از برق شبکه می‌گیره، و همیشه اونجاست. سیگنال رو هم به صورت بی‌سیم دریافت می‌کنه، حالا از نوع موبایلیه یا چی نمی‌دونم. بنابراین نعره‌زننده انتهای خیابون شعار میده، و صداش رو دو کیلومتر اونطرف‌تر میشنون. انقدر بالا هم نصب شده که دست دله‌دزدها بش نمیرسه‌. می‌دونستم در تهران ازین کارها کردن از خیلی وقت پیش، ولی از شهرستانی که پول نداشت حتی نمای سنگی مصلا رو به اتمام برسونه بعید بود. بعد یاد جاده چالوس افتادم، که چنین سیستمی نداشت. در تمام مسیر پایین سد، اوپراتورهای موبایل به خوبی آنتن میدن. اگه در فواصلی معین تیرهایی نصب میشد که از برق کنار جاده و حتی سلول خورشیدی استفاده کنن، و به محض دریافت سیگنال توسط اوپراتور موبایل، با یه بلندگوی قوی صدای آژیر پخش کنن، دیگه هیچوقت کسی کنار رودخونه غافلگیر نمیشد و آب هیچ ماشینی رو با خودش نمی‌برد. اما هیچوقت اینکارو نکردن. برای پخش «مرگ بر آل‌سعود» سرمایه‌گذاری کردند، اما برای نجات جان و مال مردم نکردند. نه مسئله‌ی پول بود، نه مسئله‌ی تکنولوژی. انجام ندادند چون براشون مهم نبود که انجام بدن. عصبانیتی که درونم ایجاد شده بود قابل وصف نبود.

وضعیت اسفبار مردم آبادان رو که می‌بینم اون عصبانیت دوباره زنده میشه‌. اونایی که آب بالا دست رو تا قطره آخر میمکند، خوب می‌دونند که چه بلایی سر پایین دست میاد. خوب می‌دونند که آب دریا برمیگرده و از تصفیه‌خونه‌ها کاری برنخواهد اومد. هروقت که دریچه‌ای رو می‌بندند و سهمی رو دریغ می‌کنند خوب می‌دونند که چند روز بعدش مردم مجبور خواهند شد زیر آفتاب داغ تو صف آب وایسن. اما براشون مهم نیست. و این مهم‌نبودن هیچوقت انقدر علنی و بی‌پرده نبوده. خوزستان خیلی وقته که مهم نیست برای حکومت، اما هیچوقت انقدر رک به مردمش گفته نشده که «مهم نیستید».

این عصبانیت‌های من کرجی با عصبانیت‌های هموطن آبادانی با عصبانیت‌های برادر بلوچ با عصبانیت‌های بقیه اونایی که بشون گفته شده مهم نیستید، باید یه روزی جمع بشه روی هم. بیخود می‌گن که نفرت مخربه و باید ازش دوری کرد. اتفاقا نفرت بعضی‌جاها بدرد می‌خوره. باید حفظش کرد و تجمیعش کرد، تا یه روزی ازش استفاده کنیم و یه «دیگه بسه» ملی بسازیم.


@EricNotes

از نظر آقای جعفری کوبیدن ده‌ها موشک به «پایتخت» سوریه اسمش ترسیدنه! روی اسم‌هایی که هرکس انتخاب می‌کنه بحثی نمیشه کرد، همونطور که قبلا گفتم هرکس آزاده هر داستانی که خواست ابداع کنه. اما چندتا سوال دارم از ایشون و بقیه که طرفداران این داستان هستن:
۱- زمان کارزار انتخاباتی ۲۰۱۶ شما کجا بودید؟ من که در فضای مجازی بین طرفداران ترامپ می‌چرخیدم. یه چیزی بین‌شون قویا جریان داشت و هنوز داره: هر نوع جنگ جدید، ممنوع! ترامپ هم هر شهری می‌رفت تکرار می‌کرد که نیروها رو از خاورمیانه می‌کشه بیرون و دیگه مداخله نظامی تو اون خراب‌شده نخواهد کرد، و وقتی این رو پشت تریبون می‌گفت همه تو استادیوم کف و سوت می‌زدند. سوالم رو دوباره تکرار می‌کنم: شما اون موقع کجا بودید؟
۲- طبق قانون اساسی فعلی آمریکا، رییس‌جمهور حق اقدام نظامی علیه یک کشور دیگه رو نداره مگر اینکه اجازه کنگره رو بگیره. در مورد حملات موردی اون هم در جهت حفظ خط قرمز تسلیحات کشتار جمعی مسامحه می‌کنند، ولی در مورد حمله همه جانبه که منجر به جنگ و در نهایت به سقوط حاکمیت یک کشور بشه باید حتما از کنگره اجازه بگیره، و اگه نگیره می‌تونن استیضاح و برکنارش کنند. سوال اینه که آیا شما از ترامپ درخواست داشتید قانون آمریکا رو زیر پا بذاره؟
۳- اگه حمله اخیر رو بی‌فایده می‌دونید، تعریف حمله بافایده از نظر شما چیه؟ نابود کردن همون یه ذره از زیرساخت که باقی مونده؟ آواره کردن همون یه ذره از جمعیت که هنوز آواره نشدن؟ متوجه هستید که حتی با ترور اسد و همه اعضای کابینه‌ش، حزب بعث نمیگه «خب رییس رو کشتن، قدرت رو واگذار کنیم و بریم باغداری کنیم»؟
۴- آیا می‌دونید غیر از کردها، بقیه معارضان مسلحی که الان در سوریه فعال هستند اسلامگرا هستند؟ با این که هر کدوم چقدر رادیکال هستند کاری ندارم، ولی در اینکه همشون اسلامگرا هستند شکی نیست. چی باعث شده درخواست‌تون از رییس‌جمهور آمریکا ایجاد خلائی باشه که بهره‌بردار اصلی اون خلاء اسلام‌گراها باشن؟
۵- با نظر ترامپ که «هیچ مقدار از خون و پول آمریکایی‌ها نمی‌تونه خاورمیانه رو ازین لجنی که توش گرفتاره بیرون بکشه» مخالفید و نمی‌دونم برمبنای چه محاسباتی مخالفید. ولی اگه حتی نظر ترامپ غلط بود، یعنی واقعا با مقادیر خاصی از خون و پول آمریکایی‌ها میشد خاورمیانه رو نجات داد، سوال ایجاد میشه که چرا باید این خرج رو برای من و شما بکنند؟ تعهدی دارند به ما؟ اقتصاد آمریکا به قدری حالش خوبه این روزها که هیچ‌ کارشناسی پنج سال پیش در خوشبینانه‌ترین نگاه هم پیش‌بینیش نمی‌کرد، چرا باید این حال خوب رو به خاطر ما خراب کنند؟

و اما یک نکته پایانی. یه سری راستگرای عصبی هستند تو آمریکا که هرروز دارن به ترامپ فحش میدن که چرا دیوار مرزی رو زودتر تکمیل نمی‌کنی؟ دیگه ازت حمایت نمی‌کنیم! .. اینا خیلی جالبن. آدم باید ازشون سوال کنه خب از ترامپ حمایت نکن، میخوای فردا چیکار کنی؟ هرچی نامزد انتخاباتی تو ایالتت هست یا تمایلی نداره یا توانش رو نداره درخواست‌های تو رو اجرا کنه. این تویی که به ترامپ نیاز داری، اون بت نیازی نداره. ترامپ یه میلیاردره که به هرچی که می‌خواسته رسیده، حتی بیشتر از چیزهایی که می‌خواسته، و دوره‌ش که تموم شد میره تو برج لوکسش به زندگیش ادامه میده. تو برنامه‌ت چیه؟
اینو به درها گفتم که دیوارها بشنون‌ 😁


https://t.me/goftamgoft/6481

به حداقل دو هفته کامل نیاز دارم برای هیچ کاری نکردن.