اگر از من بپرسی بزرگترین کاری که می‌شود انجام داد چیست؟ خواهم گفت: تسلیم شدن برای خداوند. اینکه مسلمان (تسلیم شدهٔ پروردگار) زندگی کنی، مسلمانانه خداوند را بپرستی، با مردم بر اساس همین مسلمانی رفتار کنی، مسلمانانه ببینی، بگویی، احساس کنی و مسلمان از دنیا بروی!
از امام احمد پرسیدند: کسی که بر اساس مسلمانی و عمل به سنت از دنیا رفته آیا بر خیر از دنیا رفته؟ گفت: چیزی نگو! بر همهٔ خیر از دنیا رفته!
و این را بدان که هر خیری برای آیندهٔ خودت بفرستی، آن را نزد پروردگارت خواهی یافت.
هر خیری... روزی خواهی دید که خداوند شکور آن را برایت حفظ کرده و نه تنها حفظ، بلکه آن را پرورانده! تا روز قیامت عملی را ببینی که بزرگتر از کار توست!
﴿وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا﴾ [مزمل: ۲۰]
(و هر کار خوبی برای خود از پیش بفرستید آن را نزد الله بهتر و با پاداشی بزرگتر باز خواهید یافت)
به کجا خواهیم رفت؟
به بادیه‌نشینی گفتند: تو خواهی مرد! گفت: سپس به کجا خواهم رفت؟ گفتند: به سوی خداوند.
گفت: چرا از رفتن به نزد کسی شاد نباشم که جز خیر از او چیزی ندیده‌ام؟
چه احساس و امید بزرگی درون این بادیه‌نشین ساده را آباد کرده! این همان است که پروردگارمان می‌فرماید:
﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ﴾ [تحل: ۵۳]
(هر نعمتی که دارید از سوی الله است)
هر نعمتی...
او را شصت یا هفتاد سال همراه با زندگی‌ات عبادت می‌کنی که بیشتر این زندگی نیز در کارهای مباح و خواب و کارهای خودت می‌گذرد، سپس با این وجود به مجرد همان طاعت اندک بهشتی را به تو ارزانی می‌دارد که پهنایش به وسعت آسمان‌ها و زمین است. برای ابد! وسیعِ ابدی برای کوچک موقت!
در این صورت چرا فکر می‌کنی خداوند شکر کارهایت را به جای نخواهد آورد؟
علی جابر الفیفی
برگردان و بازنویسی: #عبدالله_ش
از امام احمد پرسیدند: کسی که بر اساس مسلمانی و عمل به سنت از دنیا رفته آیا بر خیر از دنیا رفته؟ گفت: چیزی نگو! بر همهٔ خیر از دنیا رفته!
و این را بدان که هر خیری برای آیندهٔ خودت بفرستی، آن را نزد پروردگارت خواهی یافت.
هر خیری... روزی خواهی دید که خداوند شکور آن را برایت حفظ کرده و نه تنها حفظ، بلکه آن را پرورانده! تا روز قیامت عملی را ببینی که بزرگتر از کار توست!
﴿وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا﴾ [مزمل: ۲۰]
(و هر کار خوبی برای خود از پیش بفرستید آن را نزد الله بهتر و با پاداشی بزرگتر باز خواهید یافت)
به کجا خواهیم رفت؟
به بادیه‌نشینی گفتند: تو خواهی مرد! گفت: سپس به کجا خواهم رفت؟ گفتند: به سوی خداوند.
گفت: چرا از رفتن به نزد کسی شاد نباشم که جز خیر از او چیزی ندیده‌ام؟
چه احساس و امید بزرگی درون این بادیه‌نشین ساده را آباد کرده! این همان است که پروردگارمان می‌فرماید:
﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ﴾ [تحل: ۵۳]
(هر نعمتی که دارید از سوی الله است)
هر نعمتی...
او را شصت یا هفتاد سال همراه با زندگی‌ات عبادت می‌کنی که بیشتر این زندگی نیز در کارهای مباح و خواب و کارهای خودت می‌گذرد، سپس با این وجود به مجرد همان طاعت اندک بهشتی را به تو ارزانی می‌دارد که پهنایش به وسعت آسمان‌ها و زمین است. برای ابد! وسیعِ ابدی برای کوچک موقت!
در این صورت چرا فکر می‌کنی خداوند شکر کارهایت را به جای نخواهد آورد؟
علی جابر الفیفی
برگردان و بازنویسی: #عبدالله_ش