Hujjatlarimni soʻrashganda qolgan umidvorlarni koʻziga qanday qarayman deb juda koʻp oʻylandim! Hatto hujjatlarim Toshkentga ketganda ham ichimda gʻalayon ufurib ketdi, garchi istar-istamas holatda boʻlsa ham hujjatlarimni berib, talab qilganlar bilan urishib ham qoldim. Ohiriga kelib boʻldi sen tasdiqlanibsan deb respublikadagi tanishlardan eshitib koʻpchilik yaqinlarimga aytib qoʻydim! Ammo buni qarang bugun ushbu taqdirlanganlar ichida yoʻqman!

Lekin hafa emasman🥹! Faqat ichim sal gʻalati boʻldi. Lekin roʻyhatdagilarni koʻpi juda munosib, boisi yillar davomida samarali mehnat qilib hech qayerda nomi zikr qilinmagan. Hech boʻlmasa shularda nohaqlik qilishmabtiku shunisi muhim!

Aziz doʻstlar yoshlar yetakchisi boʻlib faoliyat boshlagan kunimdan buyon ragʻbat uchun, mukofot uchun ishlamaganman! Ishimni birinchi kunida bir ustozim “ Sen ushbu joyda ekansan oʻzingni manfaatingni unitishing kerak, shundagina haqiqiy rahbar boʻlaolasan! Seni oldingga kelganlar sendan umid qilib, najot soʻrab keladi, mas’uliyatingni unutma”- degan edi. Hali hamon yodimda. Hatto 3 oylab oyliksiz yurgan paytlarim boʻlgan, qilgan tashabbuslarimga boshqa odamlar egalik chiqib, olqishlar olishgan, qilgan tadbirlarim boshqalar nomidan chiqqan, kerak boʻlsa yutuqlarni yonimdan bergan paytlar ham boʻlgan! Hammasini holis Olloh yoʻlida qilganman. Mana hayotimda koʻrib turibman shu qilganlarim evaziga Olloh juda koʻp bor suyuntirmoqda, davomli boʻlsin!!

Azizlarim sizlar ham hozirdanoq oʻziz bilan kelishib oling. Qilayotgan yaxshiliklaringizni faqat Olloh yoʻlida qiling! Bandasidan umid kutmang! Olloh oʻzi beradi.

Boriga, bariga, berganiga shukr!!