( وَما كانَ رَبُّكَ لِيُهلِكَ القُرى بِظُلمٍ وَأَهلُها مُصلِحونَ )
( هود: ١١٧ )
" و سنت پروردگارت هرگز چنین نبوده است که شهرها را در حالی که ساکنانش افرادی اصلاح‌گر و مصلح باشند به ستم نابود کند. "
نکته مهمِ که در این آیه ذکر شده است، این است که وجود انسان‌های مصلح، مانع عذاب عمومی می‌شود.
مصلح در مقابل مفسد قرار دارد، یعنی این‌که انسان مصلح به دنبال ریشه‌کن کردن فساد و آثار آن می‌باشد.
چه منزلتی گرامی‌تر از این‌که وجود انسان مصلح سبب برطرف شدن عذاب عمومی می‌شود، هر قدر وجود انسان مصلح بیش‌تر باشد به همان اندازه وجود عذاب عمومی نیز کم‌تر خواهد بود.
( هود: ١١٧ )
" و سنت پروردگارت هرگز چنین نبوده است که شهرها را در حالی که ساکنانش افرادی اصلاح‌گر و مصلح باشند به ستم نابود کند. "
نکته مهمِ که در این آیه ذکر شده است، این است که وجود انسان‌های مصلح، مانع عذاب عمومی می‌شود.
مصلح در مقابل مفسد قرار دارد، یعنی این‌که انسان مصلح به دنبال ریشه‌کن کردن فساد و آثار آن می‌باشد.
چه منزلتی گرامی‌تر از این‌که وجود انسان مصلح سبب برطرف شدن عذاب عمومی می‌شود، هر قدر وجود انسان مصلح بیش‌تر باشد به همان اندازه وجود عذاب عمومی نیز کم‌تر خواهد بود.