АБДУЛЛА ШEР

Ўзимни енгаман – бўламан мағлуб,
Ўзимдан излайман дунё ташвишин.
Қайдадир сувсаган лаблари қуриб
Ишлар мени Менга танитган киши.

Дарахтмиз – яшаймиз хазонлар чекиб,
Баҳор кўкаради, аёз сўлади.
Ул зот ишламаса бошини эгиб
Ёки мен ўламан ё У ўлади.

Не тонг, одамийлик ортар ва ортар
Жуссага қўлма-қўл бўлган юракни.
Ул инсон ненидир ўгирар портлаб –
Дунёга керакли, менга керакли.

Чарчадим... Уятли... Шеърият... Онг... Ўқ...
Ҳаққим йўқ қайтмоққа қучса ёмғир, дўл. –
Ахир, манглайимдан узилгани йўқ
Йиллаб меҳнат қилиб толиқмаган қўл.
2021

Феруз Нематуллаев
t.me/Feruz_Nematullayev