***
Тунни ўтқазмоққа инсон бунча кўп,
Бирга уйғонмоққа бироқ шунча кам,
Хайрлашмоқликка тонг билан ўпиб,
Кулиб, силкитмоққа қўлларингни ҳам,
Кун ўтса бир Ундан янгилик кутиб.

Турмуш кечирмоққа бунчалар кўп кас,
Саҳар қаҳва ичиб, қурмоққа суҳбат,
Денгиз чиройидан бўлмоқликка маст,
Шодлик, ғам-қайғуда чекиб машаққат,
Суянмоққа, фақат, севмоққа эмас.

Бирга ўй сурмоққа инсон бунча кам,
Соғин булут тўлган кўкка боқмоққа,
Ном битмоққа ерни қор қоплаган дам,
Унинг ёди билан ёришмоққа қалб,
Берса бахт бўлмоққа, тилаганинг ҳам.

Сукут сақламоққа инсон бунча оз,
Англамоққа бир бор боққанда сирин,
Пушмон бўлмасликка кечганингда воз,
Қабул қилмоқликка ёрлиқ каби жим,
Ҳар қандай оғриқни ва ўлимни боз.

Калава шу йўсин тебранар ҳар дам,
Тўқнашар, ажрашар беқайғу ўпиб,
Не учун? Асосий сабаб азалдан
Тунни ўтқазмоққа инсон жуда кўп,
Бирга уйғонмоққа бироқ шунча кам.

Эдуард АСАДОВ

Русчадан ФЕРУЗШОҲ
t.me/Feruz_Nematullayev