Xurshid | Germaniya haqida

Biz ro’za tutamiz va ha, ochlikni his qilamiz.
Lekin ichimizda bilamiz: bu vaqtinchalik.
Tez orada quyosh botadi va biz to’la dasturxon oldida o’tiramiz.
Suv, xurmo, issiq taom – hammasi tayyor.

Lekin, keyingi ovqatini qachon yeyishini bilmaganlar haqida nima deyish mumkin?
Och qoringa uxlaydiganlar haqida- bu ularning tanlovi emas, balki boshqa iloji yo‘qligi uchunmi?
Ro’zalarini suv bilan emas, balki umidsizlik ko’z yoshlari bilan ochadiganlar haqida-chi?

Biz o‘z taomimiz haqida o‘ylayotganimizda, boshqalar umuman biror narsa topish uchun duo qilishmoqda.
Biz charchadik deb shikoyat qilayotganimizda, boshqalar tirik qolish uchun kurashmoqda.

Ro‘za bizni shunchaki och qoldirmasligi kerak.
U bizni uyg‘otishi va ko‘zimizni ochishi kerak.
U bizga farovonligimiz ham bir sinov ekanligini ko‘rsatishi kerak.
To‘la likopchalarimiz biz uchun ne’mat ekanligini hech qachon unutmang.

Agar ro‘zangiz sizni rahmdilroq qilmasa, siz faqat och qolgansiz.
Agar u sizni berishga undamasa, siz uning asl ma’nosini tushunmagansiz.
Yetimlarni, bevalarni, ochlarni unutmang.

Unutmang, sizning ortiqcha mol-davlatingiz kimningdir umidsiz duosiga javob bo‘lishi mumkin.
Alloh bizning ro‘zalarimizni qabul qilsin va hech narsasi yo‘qlarga nisbatan qalbimizni yumshoq qilsin.