Forward from: بی تعارف!
👈👈 تأثیرات اقتصادی ویروس کرونا می‌تواند انقلابی باشد - بخش اول
نویسنده: پال کریگ رابرتز، معاون سابق خزانه‌داری ایالات متحده
مترجم: عبدالحمید شهرابی
منبع: اینفورمیشن کلیرینگ هاس، ۱۶ مارس ۲۰۲۰
⬅️ ویروس کرونا و جهانی‌سازی درس‌هایی حیاتی به ما خواهد داد. سؤال این است که آیا ما می‌توانیم از این درس‌های حیاتی که در خدمت منافع گروه‌ها و ایدئولوژی‌های حاکم نیست یاد بگیریم.
⬅️ ویروس کرونا به ما یاد خواهد داد که کشوری که نظام سلامت رایگان ندارد به شدت فلج است. میلیون‌ها آمریکایی با دریافت حقوق و دستمزد خود امروز را به فردا می‌گذرانند. آنها از عهده پرداخت حق بیمه سلامت و کسورات مربوط به آن بر نمی‌آیند. میلیون‌ها نفر بیمه ندارند. این یعنی این که میلیون‌ها نفر که به کرونا مبتلا می‌شوند نمی‌توانند کمک‌های درمانی دریافت کنند. عوارض ناشی از این ماجرا در هر جامعه‌ای غیر قابل تحمل است.
⬅️ تعطیلی‌های ناشی از تلاش‌هایی که برای مهار و گسترش کرونا صورت می‌گیرد، میلیون‌ها آمریکایی که زندگی‌شان از این دریافتی به آن دریافتی می‌گذرد را از درآمد محروم می‌کند. آنها برای تأمین غذا، سرپناه و حمل و نقل چه خواهند کرد؟ لازم نیست شما به این موضوع زیاد فکر کنید تا یک سناریوی ترسناک را ببینید.
⬅️ جهانی‌سازی نردبان صعود به بالا را از طریق صدور مشاغل طبقه متوسط به آسیا برداشته است. جمعیتی که زمانی قادر بود پس‌انداز داشته باشد، اکنون با بدهی زندگی می‌کند، بدهی‌هایی که پرداخت‌شان رکود و‌کساد اقتصادی قطع می‌شود و عوارض‌شان تمام درآمد خالص قابل عرضه را می‌بلعد.
⬅️ جهانی‌سازی هم‌چنین امکان زنده‌ماندن جامعه ما را با اتکا به کالاهای تولید شده در خارج، که عرضه‌شان می‌تواند با ایجاد اختلالات در جوامع دیگر قطع شود، با اختلاف نظرهای سیاسی که به تحریم‌های اقتصادی منجر می‌شود، و با عدم توانایی در صادرات کافی که بتواند هزینه واردات را پرداخت کند، کاهش داده است.
⬅️ ایالات متحده یک جمعیت حفاظت نشده و یک اقتصاد دچار مشکل دارد. سال‌هاست که مدیران اجرایی مؤسسات، شرکت‌ها را برای پاداش‌هایی که دریافت می‌کنند - که عمدتا وابسته به ارزش سهام این شرکت‌هاست - اداره کرده‌اند. نتیجتا، سودها و دیون به جای سرمایه‌گزاری در کسب و کارهای جدید برای خرید مجدد سهام همان شرکت‌ها سرمایه‌گزاری شده است. بدهی شرکت‌ها بی‌نهایت است و بسیاری شرکت‌ها را با خطر مواجه کرده و بسیاری از مشاغل را به رکود کشانده است. شرکت بوینگ یک نمونه است.
⬅️ مایکل هودسون اقتصاددان به مدت چند دهه است که مبحث بخشودگی وام‌ها به منظور شروع مجدد اقتصادهایی که زیر سنگینی دیون مرده‌اند را مورد مطالعه قرار داده است. بخشودگی دیون برای شرکت‌ها و اشخاص پیامدی متفاوت دارد. برای شرکت‌ها، بخشودگی دیون بار مسئولیت را از دوش آنهایی که اقتصاد و جمعیت را بدهکار کردند، بر می‌دارد. اجتناب از جایزه دادن به آنها برای فاجعه‌ای که به‌بار آورده‌اند و اجتناب از بی‌اعتمادی و طغیان عمومی گسترده، نیاز به ملی کردن شرکت‌ها و بانک‌های ورشکسته را مطرح می‌کند.
⬅️ ملی‌کردن، به شرکت‌ها و‌مؤسسات مالی ورشکسته محدود می‌شود و به این معنی نیست که شرکت‌ها یا کسب و کارهای خصوصی وجود نخواهند داشت. ملی‌کردن‌های اضافی می‌تواند برای این منظور به‌کار گرفته شود که از این جلوگیری کند که شرکت‌ها منافع‌شان را جایگزین منافع ملی کنند، و این همان کاری‌ست که آنها با بردن مشاغل و کارخانجات به خارج انجام می‌دهند. صنایع دارویی را می‌توان در کنار نظام مراقبت از سلامت ملی کرد. انرژی که غالبا محیط‌زیست را قربانی منافع خود می‌کند، می‌تواند برای ملی کردن، در نظر گرفته شود. یک جامعه موفق می‌بایست نیروی محرکه بیشتری از سود خصوصی داشته باشد.
نویسنده: پال کریگ رابرتز، معاون سابق خزانه‌داری ایالات متحده
مترجم: عبدالحمید شهرابی
منبع: اینفورمیشن کلیرینگ هاس، ۱۶ مارس ۲۰۲۰
⬅️ ویروس کرونا و جهانی‌سازی درس‌هایی حیاتی به ما خواهد داد. سؤال این است که آیا ما می‌توانیم از این درس‌های حیاتی که در خدمت منافع گروه‌ها و ایدئولوژی‌های حاکم نیست یاد بگیریم.
⬅️ ویروس کرونا به ما یاد خواهد داد که کشوری که نظام سلامت رایگان ندارد به شدت فلج است. میلیون‌ها آمریکایی با دریافت حقوق و دستمزد خود امروز را به فردا می‌گذرانند. آنها از عهده پرداخت حق بیمه سلامت و کسورات مربوط به آن بر نمی‌آیند. میلیون‌ها نفر بیمه ندارند. این یعنی این که میلیون‌ها نفر که به کرونا مبتلا می‌شوند نمی‌توانند کمک‌های درمانی دریافت کنند. عوارض ناشی از این ماجرا در هر جامعه‌ای غیر قابل تحمل است.
⬅️ تعطیلی‌های ناشی از تلاش‌هایی که برای مهار و گسترش کرونا صورت می‌گیرد، میلیون‌ها آمریکایی که زندگی‌شان از این دریافتی به آن دریافتی می‌گذرد را از درآمد محروم می‌کند. آنها برای تأمین غذا، سرپناه و حمل و نقل چه خواهند کرد؟ لازم نیست شما به این موضوع زیاد فکر کنید تا یک سناریوی ترسناک را ببینید.
⬅️ جهانی‌سازی نردبان صعود به بالا را از طریق صدور مشاغل طبقه متوسط به آسیا برداشته است. جمعیتی که زمانی قادر بود پس‌انداز داشته باشد، اکنون با بدهی زندگی می‌کند، بدهی‌هایی که پرداخت‌شان رکود و‌کساد اقتصادی قطع می‌شود و عوارض‌شان تمام درآمد خالص قابل عرضه را می‌بلعد.
⬅️ جهانی‌سازی هم‌چنین امکان زنده‌ماندن جامعه ما را با اتکا به کالاهای تولید شده در خارج، که عرضه‌شان می‌تواند با ایجاد اختلالات در جوامع دیگر قطع شود، با اختلاف نظرهای سیاسی که به تحریم‌های اقتصادی منجر می‌شود، و با عدم توانایی در صادرات کافی که بتواند هزینه واردات را پرداخت کند، کاهش داده است.
⬅️ ایالات متحده یک جمعیت حفاظت نشده و یک اقتصاد دچار مشکل دارد. سال‌هاست که مدیران اجرایی مؤسسات، شرکت‌ها را برای پاداش‌هایی که دریافت می‌کنند - که عمدتا وابسته به ارزش سهام این شرکت‌هاست - اداره کرده‌اند. نتیجتا، سودها و دیون به جای سرمایه‌گزاری در کسب و کارهای جدید برای خرید مجدد سهام همان شرکت‌ها سرمایه‌گزاری شده است. بدهی شرکت‌ها بی‌نهایت است و بسیاری شرکت‌ها را با خطر مواجه کرده و بسیاری از مشاغل را به رکود کشانده است. شرکت بوینگ یک نمونه است.
⬅️ مایکل هودسون اقتصاددان به مدت چند دهه است که مبحث بخشودگی وام‌ها به منظور شروع مجدد اقتصادهایی که زیر سنگینی دیون مرده‌اند را مورد مطالعه قرار داده است. بخشودگی دیون برای شرکت‌ها و اشخاص پیامدی متفاوت دارد. برای شرکت‌ها، بخشودگی دیون بار مسئولیت را از دوش آنهایی که اقتصاد و جمعیت را بدهکار کردند، بر می‌دارد. اجتناب از جایزه دادن به آنها برای فاجعه‌ای که به‌بار آورده‌اند و اجتناب از بی‌اعتمادی و طغیان عمومی گسترده، نیاز به ملی کردن شرکت‌ها و بانک‌های ورشکسته را مطرح می‌کند.
⬅️ ملی‌کردن، به شرکت‌ها و‌مؤسسات مالی ورشکسته محدود می‌شود و به این معنی نیست که شرکت‌ها یا کسب و کارهای خصوصی وجود نخواهند داشت. ملی‌کردن‌های اضافی می‌تواند برای این منظور به‌کار گرفته شود که از این جلوگیری کند که شرکت‌ها منافع‌شان را جایگزین منافع ملی کنند، و این همان کاری‌ست که آنها با بردن مشاغل و کارخانجات به خارج انجام می‌دهند. صنایع دارویی را می‌توان در کنار نظام مراقبت از سلامت ملی کرد. انرژی که غالبا محیط‌زیست را قربانی منافع خود می‌کند، می‌تواند برای ملی کردن، در نظر گرفته شود. یک جامعه موفق می‌بایست نیروی محرکه بیشتری از سود خصوصی داشته باشد.